با توجه به این حجم از تحولات و نیاز خیره کننده صنعت نفت به همکاری با شرکتهای بین المللی، طرح بازنگری قراردادهای توسعه میدانهای نفت و گاز در دستور کار هیئت دولت قرار گرفت که کلیت آن در مهر ماه 1394 تصویت شد.
بررسی متن 11 ماده ای تصویب شده هیئت وزیران درباره چارچوب کلی قراردادهای توسعه میدانهای نفت و گاز ایران (IPC) حاکی از آن است که چارچوب کلی استفاده شده، شباهت بسیاری با نظام الگوی قراردادهای خدماتی عراق دارد.
در مقاله «بررسی و مقایسه قراردادهای خدماتی عراق با قراردادهای جدید توسعه میادین نفت و گاز ایران و ارائه پیشنهادهای اصلاحی» نقاط قوت و ضعف قراردادهای عراق بررسی و با چارچوب کلی قراردادهای IPC مقایسه شده است.
همچنین در پایان راهکارهایی برای درج در جزئیات قراردادهای IPC برای حداکثرسازی منافع کشورمان ارائه شده که برخی از مهمترین آنها عبارتند از: پاداش تولید درنظر گرفته شده برای شرکتهای پیمانکار افزون بر مرتبط بودن با مقدار تولید، باید به زمان‌بندی اجرای پروژه، درصد تحقق اهداف ارائه شده در زمان برگزاری مناقصه و همچنین سطح فناوری و عملیات مورد استفاده برای افزایش یا نگهداشت توان تولید نیز بستگی داشته باشد.
افزون بر این اگر شرکتهای خارجی بیش از 51 درصد از توان داخلی استفاده کنند، مقداری از آن درصد در بازه های مختلف به‌عنوان پاداش این شرکتها پرداخت شود.
پیشنهاد دیگر مشخص کردن حداقل کار و سرمایه گذاری در هر مرحله از طول عمر میدان است. ضمن این که زمان و مقدار بازگشت سرمایه نباید به نحوی تنظیم شود که شرکتهای پیمانکار نسبت به هزینه های عملیاتی و نرخ افت تولید در سالهای پایانی قرارداد که نیازمند اجرای طرحهای متعدد نگهداشت توان تولید و افزایش ضریب بازیافت است بی تفاوت باشند.
نظر شما