به گزارش خبرنگار شانا، براساس گزارش اخیر موسسه مشاوره ای FGE، واردات نفت خام چین در سال 2011 در سطح پنج میلیون و 100 هزار بشکه در روز قرار داشت، که از این میزان، حدود دو میلیون و 610 هزار بشکه در روز معادل (51درصد) از سوی صادرکنندگان خاورمیانه ای تامین شد.

در سال 2015 واردات نفت خام چین با 32 درصد افزایش به میانگین 6 میلیون و 740 هزار بشکه در روز رسید. در این فاصله، کشورهای خاورمیانه با وجود رقبای مهمی چون روسیه و دیگر صادرکنندگان غیر اوپکی، توانستند سهم خود در بازار نفت چین را حفظ کرده و صادرات خود به این کشور را به روزانه سه میلیون و 410 هزار بشکه در روز (بیش از 50 درصد) افزایش دهند.

در همین زمان، حجم صادرات روزانه نفت خام روسیه به چین، بیش از دو برابر شد و از 396 هزار بشکه در روز در سال 2011، به حدود 850 هزار بشکه در روز در سال 2015 افزایش یافت.

همزمان با افزایش میزان صادرات کشورهای خاورمیانه به چین در این دوره، به وجود آمدن برخی تغییرات در میزان صادرات نفت خام هر کدام از کشورهای خاورمیانه ای به این مصرف کننده بزرگ قابل توجه است.

صادرات نفت خام عراق به چین از میانگین 277 هزار بشکه در روز در سال 2011 به حدود 650 هزار بشکه در روز درسال 2015 افزایش یافت. همچنین عمان توانسته است دراین مدت، صادرات روزانه نفت خام خود به چین را حدودا 300 هزار بشکه افزایش (معادل 76 درصد) نسبت به سال 2011 به 645 هزار بشکه در روز افزایش دهد.

به واسطه تحریمهای اعمال شده بر علیه ایران در این مدت، حجم صادرات نفت خام ایران به چین در سال 2015 با حدود 20هزار بشکه کاهش نسبت به سال 2011 به میانگین 535 هزار بشکه در روز رسید. صادرات نفت خام عربستان به چین نیز در این مدت حدود پنج هزار بشکه افزایش یافت و به یک میلیون و 15 هزار بشکه در روز در سال 2015 رسیده است.

با این حال، آنچه بعنوان یک زنگ خطر جدی برای سهم عربستان در بازار نفت چین به شمار میرود، بازگشت تدریجی عرضه نفت خام ایران به دلیل برداشته شدن تحریمهای بین المللی است که می تواند به ورود بیشتر نفت ایران به بازار چین منجر شود.

برای مقابله با این رخداد احتمالی، عربستان و دیگر صادرکنندگان خاورمیانه ای، چند گزینه را پیش روی خود دارند. برخی از آنها همچون عربستان و کویت به دنبال آن هستند تا با سرمایه گذاری در بخش پایین دستی صنعت نفت چین، امنیت تقاضا برای نفت خود در سال 2016 و سالهای آینده را تضمین کنند.

مانع مهم پیش روی این امر، زمانبر بودن آن است و در نتیجه نمی توان تا پیش از سال 2017، نتایج و آثار آن بر افزایش سهم این کشورها در واردات نفت خام چین را مشاهده کرد. گزینه دیگر در این زمینه، ارائه تخفیف هایی در زمینه فروش نفت به خریداران چینی است تا بدینوسیله تولیدکنندگان حاشیه خلیج فارس بتوانند سهم خود درواردات نفت چین را حفظ کنند. استفاده از این گزینه نیز با توجه به کاهش شدید بهای نفت از احتمال کمی برخورداراست.