به کارگیری این فرآیند که مشکلات قیدهای فشاری و محدودیتهای فضای قابل استفاده موجود در شیوه فرازآوری مصنوعی گاز را برطرف کرده است، این امکان را نیز فراهم کرد که تزریق گاز تولیدی به سامانه تولید نفت، از طریق شیرهای کنترلی درون چاهی کنترل شود.
در این شیوه نیز همانند فرازآوری مصنوعی، اگر نرخ تزریق گاز از یک مقداری بیشتر شود، به علت افزایش افت فشار، اصطکاکی فشار جریانی ته چاه افزایش یاقته و در نتیجه تولید کم می شود. از طرفی با کم شدن نرخ تزریق افت فشار هیدرواستاتیکی افزایش یافته و در نتیجه نرخ تولید نفت کم می شود.
بنابراین نوعی جاذبه – دافعه برای میزان نرخ گار مستعد بهینه سازی است. این مفهوم در مهندسی کنترل به معنی تعیین مقادیر بهیته مقدار مقرر نرخ تزریق گاز و بهینه سازی به هنگام است.
از سویی دیگر در استفاده از سامانه فرازآوری طبیعی، اولین مسئله موجود یک منبع گاز مناسب در اطراف لایه های نفتی است. به عبارت دیگر فرازآوری طبیعی با گاز شامل تولید هم زمان از یک مخزن نفتی و یک مخزن گازی است. در این فرایند، گاز فرازآور از ناحیه گازی به صورت کنترل شده وارد سامانه تولید نفت می‌شود.
مقاله «کنترل و بهینه‌سازی تولید نفت با فرازآوری طبیعی گاز» علاوه بر بیان اطلاعات تکمیلی در خصوص فرآیند فرازآوری طبیعی گاز، به بررسی استفاده از یک کنترل کننده پسخور از نوع تناسبی- انتگرالی - مشتقی برای کنترل تزریق گاز و بهینه سازی این سامانه برای تعیین مقدار مقرر نرخ تزریق گاز، با روش تکامل تفاضلی پرداخته است.
نظر شما