حتی در روند تولید مواد غذایی نیازمند استفاده از سوختهای فسیلی هستیم، به گونه ای که براساس آمار 17 درصد انرژی استفاده شده در سطح جهان برای تهیه مواد غذایی بوده است بنابراین نفت در دنیای امروز نه تنها برای تدام چرخاندن چرخهای صنعت بلکه برای ادامه حیات جنبه حیاتی دارد.

نفت افزون بر تولید انرژی، منبع مناسبی برای تولید درآمد و ثروت کشورهای نفتخیز نیز تلقی می شود، تجارت نفت حدود 10 درصد از تجارت جهان را در بر دارد و این موضوع نشان دهندۀ پولهای فراوانی است که در خرید و فروش نفت و فرآورده های آن در گردش است.

برخورداری از این درآمدهای نفتی بر موقعیت داخلی و بین المللی کشورهایی نفتخیز تاثیر می گذارد. این اثرگذاری از مجموعه ای متنوع از شاخصها تبعیت می کند که در رابطۀ متقابل سیاستهای کشور صادرکنندۀ نفت با عوامل ساختاری مرتبط با بازار و پویایی این رابطه در طول زمان به شکل گیری الگوهایی درباره سیاستهای راهبردی کشورهای صادرکنندۀ نفت منجر می شود.

مقاله « توانمندیها وآسیب پذیریهای راهبردی ایران در بخش نفت» مجموعه توانمندیها و محدودیتهای راهبردی ایران را در بخش نفت بررسی می کند تا نشان دهد ذخایر انرژی کشور چگونه بر مولفه های قدرت و اعتبار ملی و بین المللی ایران تاثیر می گذارد.

این پژوهش در تحلیل توانمندیها و آسیب پذیریهای ایران در این صنعت، با توجه به رویکرد ساختار- کارگزار، به رابطه تعاملی میان بازیگر نفتی و ساختار و قواعد بازار نفت توجه نشان می دهد.

این رابطه تعاملی به این معناست که کشوری همچون ایران ظرفیتها و امکانات ویژه ای برای تاثیرگذاری بر بازار نفت و پیشبرد منافع خود در اختیار دارد و در عین حال، در ابعاد مختلف از تحولات بازار تاثیر می پذیرد و این تاثیرپذیریها نشانگر نقاط آسیب پذیر و تهدیدزای ناشی از موقعیت نفتی ایران است. 

مقاله با بررسی 15 شاخص مرتبط با بخش نفت و گاز کشور نشان می دهد که ایران به عنوان بازیگری میان پایه در بازار نفت جهان، توان تاثیر گذاری بر بازار در راستای منافع خود را دارد و به شدت از تحولات بازار تاثیر می پذیرد بنابراین با طیف متنوعی از توانمندیها و آسیب پذیریها به طور همزمان در بازار روبروست. 

مقاله شرایط حال و آینده نزدیک کشور، در ارتباط با شاخصهای مورد نظر را مورد بررسی قرار می دهد تا تصویری واقع بینانه و متکی بر شواهد از ظرفیتهای قدرت آفرین و تهدیدزای ثروت نفت کشور ارائه کند. 

این معیارها را می توان به عنوان شاخصهای قدرت انرژیک کشورهای صادر کننده نفت و گاز مطرح کرد.