احمد مهدوی ابهری در گفتگو با خبرنگار شانا، با اشاره به این که یک سری مسائل و مشکلات کنونی در تولید و مصرف مواد اولیه پتروشیمی در کشور مربوط به طرفین نیست و آن بحث نقدینگی است، اظهار داشت: دولت باید از طریق منابع بانکها، بحث نقدینگی واحدهای تکمیلی پتروشیمی را تامین کند که آنها بتوانند راحت تر از قبل خرید کنند.

وی تصریح کرد: در حال حاضر بحث فروش حواله‌ای مواد اولیه پتروشیمی به واحدهای صنایع تکمیلی مخصوصا کالاهایی که دیگر از طریق بورس عرضه نمی شوند، تا حدود زیادی حل شده، این مواد به ‌صورت قراردادی و چکی میان خریداران و فروشنده‌ها معامله می‌شود.

دبیرکل انجمن کارفرمایان پتروشیمی گفت: بارها اعلام کرده ام که هیچ کس مخالف سازوکار بورس کالا در کشور نیست بلکه باید مسئولان شرائطی را فراهم کنند تا بورس کالا بدون وجود محدودیتهای دستوری به مسیر خود ادامه دهد که در این میان، وجود ابزارهای نوین مالی و امکان تامین مالی صنایع، می تواند یکی از جاذبه های بزرگ بورس کالا برای پتروشیمی ها، سرمایه گذاران و مصرف کنندگان باشد.

مهدوی تاکید کرد: اگر واحدهای فعال در صنایع پایین دستی پتروشیمی کوچکترین بحثی در مورد کیفیت محصولات دریافتی دارند می‌توانند محصول مورد نظر را برگشت بزنند، هم اکنون کمیته‌هایی در مورد محصولات مختلف پتروشیمی مثل پ پ، پی وی سی، پلی اتیلن و شیمیایی‌ها تشکیل شده و به شکایت مصرف کنندگان در محل واحد مربوطه رسیدگی می کنند و همواره حق به مشتری داده می شود تا  دغدغه‌ او برطرف شود.

وی افزود: در سال 95 تلاش می شود با اقدامات لازم واحدهای پتروشیمی را به ظرفیت اسمی برسانیم، یکی از دغدغه های اصلی در این زمینه بحث تامین خوراک است.

دبیرکل انجمن کارفرمایان پتروشیمی گفت: هم اکنون در بحث تامین خوراک بخشی از مشکلات در زمینه متان و اتان حل شده و در تلاشیم تا دغدغه های خوراک مایع را نیز حل کنیم، اگر موضوع تامین خوراک در کشور حل شود ما می‌توانیم با جذب منابع لازم خود از داخل و خارج واحدهای موجود پتروشیمی را گسترش دهیم.

 به گزارش شانا، در کشور ما به‌ طور معمول جذابیت دیگر سرمایه‌گذاری‌ها از سرمایه‌گذاری در تولید بیشتر است؛ البته در صنایع پایین‌دستی (تبدیلی) پتروشیمی به دلیل استفاده نکردن از کل ظرفیت اسمی نصب شده و همچنین با توجه به وجود نگاه ایجاد واحدهای جدید در میان سیاستگذاران، به نظر سرمایه‌گذاری ایجادی جذابیت بیشتری از خود نشان می‌دهد، حال آن که چنانچه از همه ظرفیت نصب شده موجود استفاده شود دیگر چنین جذابیتی متصور نخواهد بود. در این صورت می‌توان سرمایه‌های موجود را به حوزه ارائه خدمت سوق داد و بنگاههای اقتصادی مختلفی را در حوزه‌های گوناگون ایجاد کرد.

البته همچنان بسیاری از فرصتهای موجود در صنایع پایین دست بسیار جذاب هستند، بنابراین پیشنهاد می‌شود که صنایع پایین‌دست موجود را با تدوین برنامه‌ای جامع (master plan) و با تعریف مشوقهایی باثبات برای ارائه دهندگان خدمت و صنعت؛ هم70 درصد ظرفیت موجود و غیرفعال را فعال کرد و هم مطمئنا در حین این فرآیند، فرصتهای بسیار زیادی که مکمل صنایع موجود هستند خلق خواهند شد که در پویایی و رقابت شکل خود را خواهند یافت.