از این رو در تجزیه و تحلیل پایداری چاههای نفت ابتدا باید مشحض شود چه موقع چاه ناپایدار است.
ناپایداری چاه که به دلیل شکست سنگ اطراف دیواره چاه زمانی که مقدار تنش موثر در دیواره از استحکام سنگ بیشتر شود، ایجاد می شود در مقابل شرایطی قرار دارد که استحکام سنگ بیشتر از مقدار تنش القایی باشد.
از لحاظ اجرایی نیز هنگامی چاه، پایدار تلقی می شود که قطر آن برابر با قطر مته حفاری باشد و برای مدت طولانی شکل خود را حفظ کند. بر این اساس جدا شدن محدود دانه های سنگ از اطراف چاه جزو ناپایداری چاه به شمار نمی رود.
تاکنون روشهای تحلیلی بسیاری درباره روابط میدان تنش و کرنش محیط حفاری شده، ارائه شده است که مزیت روشهای تحلیلی، ساده بودن و عدم نیاز به بسیاری از پارامترهای مربوط به سنگ و محیط حفاری است زیرا این امکان وجود دارد مقدار آنها در زمان آغاز حفاری نامعلوم باشد.
افزون بر این روشهای تحلیلی ارائه شده در حوزه پایداری چاههای نفت هر یک دارای فرضیات متفاوتی است، در نتیجه معادلات مختلفی را برای تنشهای ایجاد شده ناشی از حفاری ارائه می دهند.
به منظور فهم مشترک از این معادلات، در مقاله «مروری بر روشهای تحلیلی پایداری چاه نفت و نقد کاستیهای آن» روشهای تحلیلی به سه دسته الاستیک، پوروالاستیک و پلاستیک تقسیم شده است. هر یک از این سه دسته نیز به زیردسته های مرتبط گسترش یافته اند.
سرانجام نیز مدلهای رفتاری قابل استفاده در چاههای نفت و مسئله یافتن شعاع ناحیه پلاستیک بیان شده است.
نظر شما