شاید آخرین دیدار شب گذشته وین را وزیران نفت و انرژی ایران و الجزایر برگزار کردند. حدود ٣٠ دقیقه بامداد امروز (چهارشنبه، 10 آذرماه) به وقت تهران. نورالدین بوطرفه، وزیر انرژی و معادن الجزایر پس از خروج از محال اقامت زنگنه در هتل کمیینسکی دو جمله گفت، اگر چه کلیدی بود اما از نظر من مهم است. «مذاکرات خیلی خوبی داشتیم. من خوشبین هستم.»
جمع بندی زنگنه و بوطرفه
با وجود فضاسازیهای رسانه ای چند وقت اخیر و بهویژه در روزهای گذشته که سعی دارد ایران را به انحای مختلف مانعی برای توافق معرفی کند یکی از جدی ترین موانع، توافق نکردن روسیه، بهعنوان بزرگ ترین تولیدکننده نفت غیر عضو اوپک با اوپک بر سر چگونگی تنظیم بازار نفت بوده است. روس ها با تولید 11 میلیون و 200 هزار بشکه نفت خام در روز سهم مهمی در بازار نفت دارند. رقابت ریاض و روسیه آنچنان است که هیچکدام نمی خواهند از سهم بازار خود بکاهند تا دیگری آن را بر دارد. همین رقابت فشرده کنار اختلاف نظر اوپکیها با سر تولید از نکات قابل توجه در تحلیل وضع تصمیم امروز است.
در مواجهه با رخدادهایی که در وین شاهد بوده ام می توانم این‌طور تحلیل کنم که گفتوگوی تلفنی دکتر حسن روحانی و ولادیمیر پوتین، رؤسای جمهوری اسلامی ایران و جمهوری فدراسیون روسیه در نزدیک کردن یک توافق میان اوپکیها و غیر اوپکیها نقش کلیدی داشته است. منابع محتلف در وین دیروز از تاثیر مهم گفتوگوی تلفنی روحانی و پوتین بر شکل دهی به یک تفاهم کلی میان اوپکیها و غیر اوپکیها و سرانجام برداشتن یکی از مهمترین موانع از سر راه تصمیم امروز اوپک اظهار نظر کردند.
سناریوهای مختلفی دیروز در وین برای تولید کشورهای اوپک مطرح شده است. سناریوهایی که منابع مستقل بهطور عمده آن را محک زنی رسانهای تلقی می کنند. آنچه اما بالاتر از بحث و جدلهایی که هر یک از کشورها برای تحقق منافع ملی شان انجام می دهند، افزایش درک جمعی در اوپک برای رسیدن به منافع مشترک است. منافعی که با افزایش قیمت نفت برایشان مهیا خواهد شد. من چند ساعت مانده به نشست وزیران نفت و انرژی اوپک، به امضای یک توافق امیدوارم. اگر اتفاق دیگری نیفتد ثمره نشست 171 اوپک نه تنها افزایش قیمت نفت، که بازگشت تفاهم به این سازمان است. تفاهمی که از سال ٢٠٠٨ گم شده بود. تفاهمی که بذرش در اجلاس الجزایر کاشته شد.
رضا زندی
خبرنگار از وین
نظر شما