به گزارش شانا، کشور ترکیه به عنوان واردکننده نفت خام، بیشترین مالیاتها را بر روی فروش بنزین و نفت گاز( دیزل) وضع کرده و از درآمدهای بالایی در این بخش برخوردار است.
در نقطه مقابل، ایران به عنوان یکی از تولید کنندگان بزرگ نفت خام در جهان باوجود شدت بالای مصرف انرژی و راندمان پایین در بهره وری انرژی، بیشترین سوبسیدها را در این بخش پرداخت می کند و از این محل فشارهای بسیاری به درآمدهای عمومی دولت وارد می شود.
موضوع پایین بودن قیمت بنزین و سوخت دیزل و قاچاق آن از جمله مواردی است که همواره هزینه های سنگینی را به اقتصاد ایران تحمیل کرده است. به طور مثال قیمت پایین بنزین و دیزل در ایران در حدی است که تصور چشم پوشی از آن هم از سوی قاچاقچیان می تواند یک کابوس تلقی شود.
این در حالی است که ترکیه به دلیل مالیاتهای بالا و حاشیه سود بالا ، دارای رتبه یکم قیمت بنزین ( ٢,٦٩ دلار برای هر لیتر در ژوئن ٢٠١٣) و رتبه دوم قیمت دیزل (2.36 دلار برای هر لیتر در ژوئن ٢٠١٣ ) در جهان است. قیمت هر لیتر بنزین در ایران حدود 2.46 دلار و قیمت هر لیتر دیزل ( گازوئیل) بالغ بر 2.24 دلار کمتر از ترکیه است.
در سال ٢٠١٢، در کشور ترکیه سهم مالیات در قیمت بنزین و دیزل حدود ٧٢ درصد محاسبه شده که در مقایسه با سهم مالیات در قیمت بنزین و دیزل در آلمان ( ٦٢ درصد)، ایتالیا ( ٥٧ درصد)، ژاپن ( ٦٠ درصد)، کانادا ( ٢٥ درصد) و ایالات متحده ( ١٢ درصد) رقم بالاتری را به خود اختصاص داده است.
مالیاتهای بالا در کشور ترکیه در حالی اخذ می شود که مسئولان دولت ترکیه از جمهوری اسلامی ایران خواسته اند که در مالیات موسوم به "تفاوت قیمت سوخت" بازبینی کنند.
به گزارش خبرگزاری وردبولتن، اداره کل بزرگراههای ترکیه روز دوشنبه (١٢ اسفندماه) اعلام کرد: آنکارا از ایران خواسته است که مالیات "تفاوت قیمت سوخت" را که از خودروهای ترانزیتی ترکیه اخذ می شود، بازبینی کند.
بر اساس بیانیه اداره کل بزرگراههای ترکیه، ایران اکنون از شرکتهای ترکیه ای فعال در زمینه حمل و نقل ترانزیتی، "مالیات تفاوت قیمت سوخت" را دریافت می کند که هزینه های مالیاتی شرکتهای یاد شده را ١٠ درصد افزایش می دهد.
مسئولان ترکیه ای تأکید کرده اند که مالیات یاد شده، سبب می شود رقابتی به ضرر شرکتهای حمل و نقل ترکیه  ایجاد شود.
بهای بنزین و دیزل از جمله مباحثی است که همواره مورد بحث در محافل سیاسی کشورهاست و در سطح بین الملل هم سیاستمداران ازآن به عنوان ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاسی و اقتصادی خود بهره می برند.
بنزینی که در سراسر جهان داد و ستد می شود دارای قیمت تجاری مشابهی در سطح بین الملل است، اما قیمت پرداخت شده توسط مصرف کننده نهایی تا حد زیادی منعکس کننده سیاستهای قیمت گذاری ملی است. در برخی مناطق از جمله ترکیه، شاهد تحمیل مالیاتهای بالا و در کشورهایی مانند ایران شاهد پرداخت یارانه های بالاتر به مصرف کنندگان سوخت هستیم.
کشور ترکیه تقریبا بالاترین نرخها را در استفاده بنزین و نفت گاز به ازای هر فرد نسبت به دیگر کشورها دارد و این به معنای درآمدهای بیشتر برای این کشور از محل مالیات بر بنزین و نفت گاز ( دیزل) است.
درخواست ترکیه از ایران برای کاهش مالیات تفاوت قیمت سوخت در حالی انجام می شود که دولت این کشور در داخل مرزهای خود برای مصرف سوخت حدود 72 درصد مالیات وضع کرده است.
در این شرایط به نظر می رسد مسئولین ترکیه ای برای افزایش قدرت رقابت و سود دهی و کاهش بارمالی شرکتهای حمل و نقل بین المللی خود بهتر است هزینه های مالیات بر سوخت خود را کاهش دهند.
نا گفته نماند که شرکتهای حمل و نقل بین المللی ایرانی هم که در خاک ترکیه تردد می کنند مجبورند با پرداخت هزینه های بالا برای خرید سوخت در ترکیه مالیاتهای سنگین این کشور را متحمل شوند و این موضوع منجر به افزایش قیمت تمام شده و کاهش قدرت رقابتی شرکتهای ایرانی در ترکیه شده است.
مقامات ترکیه ای برای این موضوع هم چاره ای بیندیشند. این درست نیست که خودروهای ایرانی که به ترانزیت کالا در ترکیه مبادرت می کنند قیمت سوخت خود را با 72 درصد مالیاتی که دولت ترکیه از شهروندان خود اخذ می کند دریافت کنند.
در اینجا مقامات ترک هم می خواهند با کاهش هزینه های سوخت در تراز سود و زیان شرکتهای حمل و نقل بین المللی خود، سود این شرکتها را افزایش دهند و مالیات بیشتری از آنها بگیرند و هم می خواهند سوخت مورد نیاز شرکتهای بین المللی حمل و نقل ایرانی را با مالیاتهای بالایی که برای شهروندان خود وضع کرده اند به فروش برسانند.
در نهایت به نظر می رسد اگر ترکها به دنبال تخفیف در عوارض مابه التفاوت سوخت برای شرکتهای حمل و نقل خود در خاک ایران هستند، بهتر است شرایطی را هم فراهم کنند که شرکتهای بین المللی ایرانی بتوانند سوخت مصرفی خود را در ترکیه  به قیمت داخل ایران تهیه کنند تا به آنها فشار وارد نشود و سودشان کم نشود!.