دونالد ترامپ و بیل گیتس دو نماد از نظام سرمایه داری آمریکا اما با تضاد آشکار در رویکردها در قبال مباحثی همچون مسئولیت‌های اجتماعی و دامنه آزادی  فعالیت‌های تولید انرژی ،حفاظت از محیط زیست و مقابله با آثار منفی تغییرات آب و هوایی هستند.

این دو نفر در واقع دو بینش اقتصادی را هدایت می‌کنند.

گیتس یکی از حامیان سرسخت موافقتنامه پاریس در مورد تغییرات آب و هوایی بوده است، بطوری که اگرچه  موافقتنامه مزبور معاهده‌ای بین دولت‌ها بوده ،اما در حاشیه اجلاس نهایی تصویب آن به‌ همراه گروهی از صاحبان بزرگ صنایع جهان به‌طور رسمی از اهداف و برنامه‌های موافقتنامه مزبور حمایت کرده است.

گیتس به همراه گروهی از میلیونرها و صاحبان شرکت‌های بزرگ جهان موسوم به Breakthrough Energy Ventures   که به شکل صندوقی غیرانتفاعی اعطای تسهیلات مالی با هدف حمایت مالی از سرمایه گذاری در طرح‌های نوآوری انرژی بمنظور کاهش گازهای گلخانه‌ای، ایجاد کرده اند که از سال 2017 فعالیت آن آغاز خواهد شد. با توجه به جدیت موضوع برای گیتس ، وی اظهار داشته که مصمم است تسهیلات این تشکل طی 2 تا 3 جذب شود.

بنیانگذاران این گروه ، 20 نفر از فعالان بزرگ اقتصادی دنیا ( 11 نفر از آمریکا شامل بیل گیتس و  مارک زاکربرگ)، سه نفر از چین و از کشورهای هند، ژاپن، آلمان، فرانسه، انگلیس و آفریقای جنوبی هر کدام  یک نفر هستند.

براساس برنامه گیتس، برای توزیع صحیح این تسهیلات، از دانشمندان عالی رتبه در پنج رشته برق،حمل و نقل،کشاورزی،سازندگان و ساختمان برای ارزیابی طرح‌ها استفاده خواهد شد.

( قابل توجه برای نحوه تخصیص برخی از بودجه‌های هنگفت برای توسعه صنایع نوین در کشور)

در مقابل این مکتب فکری به رهبری بیل گیتس ، ترامپ با موضعگیری‌ها و انتصاب افراد شاخص در پست‌های کلیدی کابینه خود عملاً سیاست انرژی داخلی و بین‌المللی را مطرح کرده است.

 وزیر انرژی Rick Perry (حامی شدید شرکت‌های نفتی) ، وزیر امور خارجه Rex Tillerson (مدیرعامل شرکت اکسون موبیل)، رئیس آژانس حفاظت از محیط زیست Scott Pruitt (دادستان اوکلاهاما که حتی سابقه اعلام شکایت علیه آژانس یادشده را دارد!)

یکی دیگر از انتصاب‌های سیاسی ترامپ با رویکرد نفتی ترامپ، خانم Cathy McMorrisRodgers  نماینده کنونی مجلس به‌عنوان وزیر کشور دولت جدید آمریکا‎ست.

خانم راجرزاز حامیان جدی شرکت‌های نفتی آمریکاواز منتقدین معاهده پاریس در باره تغییرات اقلیمی بوده‌است.

دولت اوباما درمورد محدودسازی فعالیت‌های نفتی در بخش‌های مختلف کشور آمریکا بدلیل ملاحظات زیست محیطی که بیش از یک چهارم وسعت این کشور از آلاسکا تاخلیج مکزیک راشامل می شود، مقررات سختگیرانه وضع کرده که همواره مورد اعتراض شرکت‌های نفتی و لابی آنها در کنگره بوده است.

وزارت کشور آمریکا مسئولیت مستقیم اجرای بسیاری ازاین مقررات راداردو صدور مجوز لازم در مناطق خاص برای اجرای فعالیت‌های اکتشافی نفتی بعهده این وزارتخانه است. تحلیلگران معتقدند که این انتصاب باهدف تسهیل فعالیت‌های نفتی داخل آمریکا انجام شده است.

خانم راجرز در سال 2015 یکی از طراحان لایحه‌ای درحمایت از توسعه فعالیت‌های نفتی بوده که اوباما آن راوتو کرده است.

این انتصابات گویای سیاست‌های اقتصادی داخلی و بین الملل دولت ترامپ باتوجه ویژه به صنعت نفت بوده که قطعاً این سیاست‌هابرسیاست خارجی این کشورنیز تاثیرمستقیم خواهد گذاشت.

سیاست‌های کاملاً متفاوت ترامپ نسبت به دولت اوباما سبب نگرانی نه تنها جامعه جهانی، بلکه داخل کشور آمریکا شده است.

پس از اعلام پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری، بیل گیتس چند نوبت تماس تلفنی با وی داشته که آخرین بار 2 هفته قبل بوده است.

در این تماس تلفنی گیتس سعی در توجیه ترامپ مبنی بر اینکه « نه تنها نواوری در انرژِی ، بلکه بهداشت و آموزش که از دیدگاه مکتب ترامپ  هزینه‌های دولت فاقد توجیه اقتصادی بوده، به رهبری آمریکا کمک خواهد کرد.»

به‎نظر نگارنده، دولت ترامپ با چالش‌های جدی با جامعه صنعتی جهان درباره معاهدات انرژی محدودکننده فعالیت‌های شرکت‌های نفتی بویژه موافقتنامه پاریس مواجه خواهد شد.

افزون بر آن احتمال می‌دهم دولت ترامپ برای مهار رشد اقتصادی چین و اروپای غربی با استفاده از ابزار نفت و افزایش قیمت آن استفاده کند.

رضا پاکدامن