دکتر فریدون فشارکی در گفت و گو با خبرنگار شانا گفت: کسب درآمد و ثبت ذخایری که کشف می شود به عنوان پشتوانه (رزرو) شرکت بهره بردار دو انگیزه اصلی شرکت های بین المللی برای حضور در بخش بالادستی صنعت نفت دنیا به شمار می رود. وی توضیح داد: با وارد کردن میزان ذخایر کشف شده در محاسبات شرکت بهره بردار بر میزان پشتوانه شرکت و ارزش سهام آن اضافه می شود. به گفته این کارشناس اقتصاد انرژی، در زمان انعقاد قرارداد در ایران تنها به انگیزه کسب درآمد توجه می شود و آن را به اشتباه به مسایل حاکمیتی ربط می دهند، در حالی که تقریبا 78 درصد کشورهای دارنده نفت، قراردادهای خود را به شیوه مشارکت در تولید منعقد می کنند. وی با این توضیح که قراردادهای بای بک (بیع متقابل) به نام قراردادهای سرویس، در دنیا متداول است، گفت: در این شیوه قراردادی به طور معمول عملکرد شرکت های بهره بردار در بالادستی نفت به گونه ای است که بعد از رفتن آنها کشور دارنده منابع در برداشت از ذخایر خود مشکل پیدا می کند، ولی در قراردادهای مشارکت در تولید طوری عمل می شود که مخزن برای یک دوره طولانی مدت قابل بهره برداری باشد. دکتر فشارکی ربط دادن بحث حاکمیت بر منابع کشور را به شیوه انعقاد قراردادها اشتباه خواند و تصریح کرد: هر قراردادی را می توان در زمان تنظیم به گونه ای نوشت که حاکمیت بر منابع تضمین شود. وی گفت: مقامات کشورهای لیبی، الجزایر، اندونزی، ابوظبی و قطر نیز برای توسعه بخش بالادستی صنعت نفت خود قراردادهای مشارکت در تولید منعقد می کنند.