سوختهای فسیلی از جمله نفت خام و گاز طبیعی بخش عمده ای از سبد مصرف انرژی ایران را شامل می شود.
از سوی دیگر با توجه محدودیتهای مرتبط با افزایش تولید نفت خام و گاز طبیعی و رشد فزاینده مصرف فرآورده های نفتی و گاز و نقش پررنگ درآمدهای نفتی در ادارۀ امور جامعه، لزوم بهینه سازی در بخشهای عرضه و تقاضای نفت و گاز کشور واقعیتی انکارناپذیر است.
افزون بر این مشکلات زیست محیطیی همچون افزایش دمای زمین که به سبب انتشار گازهای گلخانه ای در جو رخ داده، ضرورت توحه به مقوله مصرف سوختهای فسیلی را دو صد چندان کرده است.
در این راستا مقاله «ارائه مدل عرضه انرژی ایران با هدف کاهش گازهای گلخانه‌ای» به طراحی مدل ریاضی مناسب برای تخصیص بهینه نفت و گاز گشو در بخشهای مختلف شامل خانگی- تجاری، حمل و نقل، صنایع، کشاورزی، صادرات، تزریق به مخزنهای نفتی و نیروگاه ها به عنوان تولید‌کننده انرژی ثانویه پرداخته است.
تخصیص بهینه منابع انرژی به مصرف‌کنندگان نهایی طی سالهای 1390 تا 1400، با استفاده از یک مدل برنامه ریزی خطی و با هدف کاهش گازهای گلخانه ای انجام شده است.
از داده های مربوط به سالهای 1346 تا 1387 برای پیش بینی تقاضای انرژی بخشهای مختلف مصرف و بررسی اعتبار مدل استفاده شده است.
نتایج حاصل از این تحقیق، برای برنامه ریزی مناسب درباره تخصیص بهینه منابع انرژی کشور، راهکارهای علمی مناسبی را در اختیار تصمیم‌گیران قرار می دهد.
نظر شما