فرآیند مدیریت ذینفعان که به گروههای اطلاق می شود که سازمان بدون حمایت از آنها نمی تواند ادامه حیات دهد، به چند دلیل انجام می شود:
نخست به دلیل آشنایی با ذینفعان پروژه. دوم برای اطمینان از برقراری تعادل بین میزان مشارکت و پاداش و در نهایت برای کمک به افرادی که در تعیین اهداف پروژه و سنجش موفقیت آن تصمیم می گیرند.
یکی از این پروژه ها که به لحاظ فرهنگی، سازمانی و محیط اجتماعی دارای ابعاد مختلفی است، منطقه پارس جنوبی است که باید مدیریت ذینفعان در آنها اجرایی شود زیرا بخش گسترده ای از طرحهای سرمایه ای شرکت ملی نفت به طرحهای توسعه این میدانها اختصاص یافته است.
از آنجایی که برآورده کردن تمام انتظارات ذینفعان عملا امکانپذیر نیست، بنابراین لازم است اولویت بندی ذینفعان انجام شود که این امر به روشهای مختلفی انجام می شود.
ماتریس علاقه_قدرت از جمله ابزارهایی است که ذینفعان را با توجه به قدرت تاثیرگذاری و سطح علاقه و یا منفعتشان نسبت به پروژه دسته بندی می کند.
در تحقیق «تحلیل ذینفعان کلیدی با استفاده از ماتریس علاقه_قدرت» با تمرکز بر طرحهای توسعه میدانهای منطقه پارس جنوبی از طریق توزیع پرسشنامه در میان کارشناسان نماینده کارفرما در شرکت ملی نفت ایران، ضمن شناسایی کلیه ذینفعان مرتبط، ماتریس علاقه_قدرت نیز ترسیم شد.
بر این اساس ذینفعان کلیدی در منطقه پارس جنوبی، شرکت ملی نفت ایران، دولت، مجریان طرحهای منطقه پارس جنوبی، مدیران و روسای ستادی منطقه پارس جنوبی، پیمانکاران بخش حفاری (بزرگ)، پیمانکاران بخش حفاری (انحصاری)، پیمانکاران بخش فراساحل (بزرگ)، پیمانکاران پالایشگاه خشکی (انحصاری)، پیمانکاران بخش فراساحل (انحصاری) و شرکت ملی گاز ایران شناسایی و معرفی شدند.
نظر شما