با توجه به چشم انداز شرکت ملی نفت ایران، یکی از شرکتهای تجاری برتر دنیا، در زمینه تولید، پالایش و صادرات نفت و گاز، ضرورت حفظ و نگهداشت سطح تولید و افزایش قابلیت تولید از طریق توسعه میدانها و ارتقای ضریب بازیافت به منظور نیل به این چشم انداز حائز اهمیت است.

تعدد فرصتهای سرمایه گذاری در سطوح مختلف اکتشاف، توسعه، استخراج، بهره برداری و پیچیدگی روابط پسین و پیشین پروژه ها و تنوع ریسک مترتب به هر یک، تعداد پورتفولیوهای ممکن به حدی است که انتخاب بهترین پورتفولیو و پویایی این ترکیب طی دوره های زمانی مختلف، با در نظر گرفتن کلیه ملاحضات و محددیتها، بدون استفاده از روشهای علمی میسر نمی شود.

بررسیهای انجام شده حاکی از آن است که برای پیاده سازی این مدل، استقرار سازمان هدایت کننده این موضوع در واحدهای ذیربط برنامه ریزی در شرکت ملی نفت ایران ضروری است.