به گزارش شانا، ابراهیم طالقانی، قرارداد با دانشگاه‎ها را نقطه عطف فعالیت‎های پژوهشی شرکت ملی نفت ایران عنوان کرد و گفت: این قراردادها، به بیان تعریف جدیدی در حوزه ارتباط صنعت و دانشگاه منتهی شده است.

وی افزود: تا پیش از این، عمدتا دانشگاه به صورت فردگرایانه در پروژه‎های پژوهشی همکاری داشت، اما به واسطه امضای این قراردادها دانشگاه‎ها به صورت گروهی و شبکه‎ای در پیشبرد اهداف پژوهشی و فناورانه نفت ایفای نقش می کنند.

طالقانی با بیان این که مسئولیت‎پذیری دانشگاه‎ها در اجرای چنین قراردادهایی دوچندان شده است، یادآور شد: دانشگاه‎های طرف قرارداد شرکت ملی نفت ایران، به عنوان مشاور فناورانه در کنار طرح‎های توسعه ای قرار دارند و با تاکید وزیر نفت، این همراهی باید ادامه یابد تا دانشگاه‎ها در فرایند توسعه میدان در قالب قراردادهای جدید نفتی در کنار شرکت توسعه دهنده (داخلی یا خارجی) قرار گیرند.

نتیجه‎محوری به جای فرآیندمحوری

وی، نتیجه محور بودن به جای فرآیند محوری را از نقاط تمایز قراردادهای شرکت ملی نفت ایران با دانشگاه‎ها به نسبت دیگر قراردادهای پژوهشی در سطح کشور عنوان کرد و افزود: دانشگاه‎ها با اختیاراتی که دارند، باید نتیجه کار را در زمانبندی‎های مشخص به شرکت ملی نفت ایران ارائه دهند.

طالقانی ضرورت بهره‎مندی از همکاری دانشگاه‎ها یا شرکت‎های خارجی صاحب دانش و تجربه را مورد تاکید قرار داد و گفت: این موضوع با هدف انتقال فناوری مدنظر واقع شده است.

به گفته این مقام مسئول، هم‎اکنون دانشگاه‎ها و مراکز تحقیقاتی طرف قرارداد شرکت ملی نفت ایران در مطالعه فناورانه 9 میدان نفتی کشور، شبکه همکاری مشترکی را شکل داده‎اند تا با هم‎افزایی و تبادل دانش و تجارب با یکدیگر به بهبود فرایندهای کاری در توسعه میدان‎ها کمک کنند.

وی کاربردی شدن پایان‎نامه‎های دانشجویان کارشناسی ارشد و دکترا را در این دانشگاه‎ها از دیگر مزیت‎های قراردادهای بالادستی نفت دانست.

قراردادهایی بلندمدت، شناسنامه‎دار و هویت‎یافته

طالقانی با بیان این‎که اطلاعات میدان‎های موضوع قراردادها به دانشگاه‎ها داده شده است، ادامه داد: با توجه به اطلاعات کاملی که شرکت‎های تابعه نفت در قالب قراردادهای محرمانگی در اختیار دانشگاه‎ها قرار داده‎اند، دانشگاه‎ها در سال‎های آینده به جایی می‎رسند که اطلاعاتشان درباره مخازن با شرکت‎های تابعه برابری خواهد کرد و حتی بیشتر خواهد شد. 

وی گفت: این قراردادها، بلندمدت است و در سازمان برنامه و بودجه به ثبت رسیده و دارای شناسنامه و هویت یافته است؛ بنابراین تغییر دولت‎ها تاثیری در روند اجرای آن نخواهد داشت و با جدیت ادامه می‎یابد.

به گفته طالقانی، این قراردادها زمینه را برای امضای موافقتنامه با دانشگاه‎ها در بخش پایین دست صنعت نفت نیز فراهم کرد و از این رو، گام بزرگ دیگری در مسیر تقویت ارتباط صنعت نفت و دانشگاه برداشته شد.

وی یادآور شد: خوشبختانه شرکت ملی نفت ایران و دانشگاه‎ها به بلوغ کافی برای راهبری و دنبال کردن چنین قراردادهای بزرگی رسیده‎اند و امید است با ادامه این روند، شاهد ثمربخشی قراردادها و دستیابی به بهترین روش‎های ازدیاد برداشت نفت در میدان‎های نامبرده باشیم.

بر اساس این گزارش، قرارداد مطالعه فناورانه ٩ میدان نفتی کشور اواخر سال 93 امضا شد که بر مبنای آن، مطالعه میدان آزادگان جنوبی به انستیتو مهندسی نفت دانشگاه تهران، میدان نفتی دارخوین به دانشگاه امیرکبیر، میدان نفتی سروش به دانشگاه سهند تبریز، میدان اهواز به پژوهشگاه صنعت نفت، میدان کرنج به دانشگاه آزاد اسلامی، میدان کوپال به دانشگاه صنعتی شریف، میدان منصوری به دانشگاه شیراز، میدان گچساران به دانشگاه صنعت نفت و میدان بی‎بی حکیمه به پژوهشکده ازدیاد برداشت واگذار شد.