به گزارش پایگاه خبری اویل پرایس، برخی گزارش‌های شرکت‌های تولیدکننده نفت در آمریکا بهتر از انتظارها بود، اما برخی از آنها نیز به‌شدت بدتر از انتظارها بودند.

برای نمونه، شرکت کونچو ریسرسز شاهد افت ۲۲ درصدی ارزش سهام خود پس از اعلام هم‌زمان چند مشکل بود. سوددهی این شرکت با وجود افزایش تولید، ۲۵ درصد کاهش یافت و این شرکت پذیرفت که در نیمه دوم سال ۲۰۱۹ میلادی سرمایه‌گذاری خود و شتاب حفاری‌هایش را کاهش دهد.

این شرکت در مجموع ۶ ماه نخست سال ۲۰۱۹ میلادی ۷۹۲ میلیون دلار ضرردهی داشت، همچنین ارزش این شرکت که در فصل بهار سال ۲۰۱۸ میلادی ۲۳ میلیارد دلار بود، اکنون به کمتر از ۱۶ میلیارد دلار رسیده است.

دلیل اهمیت این نتایج این است که امکان دارد آنها مشکلات استثنایی شرکت‌های منفرد نباشند و به احتمال زیاد، نشانه‌هایی از مشکلاتی باشند که کل صنعت نفت شیل آمریکا را دچار خود کرده‌اند.

پال سنکی، تحلیلگر مؤسسه میوهو سکیوریتیز گفت: اینکه چگونه این شرکت‌ها، پس از این همه سال که ما منتظر مانده‌ایم، همچنان می‌توانند وعده‌های بیش از حد بدهند و نتایج کمتر از انتظار داشته باشند، معمایی عصبانی‌کننده است.

نتایج سوددهی شرکت وایتینگ پترولیوم در هفته گذشته حتی بدتر هم بود و پس از اعلام ضرردهی غافلگیرکننده این شرکت که به‌شدت بدتر از انتظارها بود، ارزش سهام این شرکت ۳۸ درصد کاهش یافت. این شرکت اعلام کرد یک سوم کارکنان خود را اخراج می‌کند.

روزنامه وال استریت ژورنال نیز اعلام کرد جریان نقدینگی منفی هفت شرکت نفت شیل در سه ماه نخست سال ۲۰۱۹ میلادی به یک میلیارد و ۵۸۰ میلیون دلار رسیده که چهار برابر بدتر از پارسال است.

با اینکه گزارش‌های سوددهی در بسیاری از موارد بد بود، اعلام تعرفه‌های جدید آمریکا برای واردات کالا از چین سبب شد افت ارزش سهام آنها تشدید شود.

با وجود کند شدن اکتشاف و تولید در بخش شیل آمریکا، شرکت‌های بزرگ نفتی از شتاب سرمایه‌گذاری خود نکاسته‌اند. شرکت اکسون موبیل اعلام کرد تولید نفت شیل آن ۷ درصد افزایش یافته است، با این وجود، سوددهی این شرکت ۲۱ درصد کاهش داشت.

با این همه، امیدواری شرکت‌های بزرگ به سرمایه‌گذاری در صنعت نفت شیل، از بازی‌های روزگار است. شرکت‌های کوچک و متوسط مورد هجمه هستند و دسترسی‌شان به سرمایه از میان می‌رود و آنها را به کاهش بودجه وادار می‌کند، یا سبب افت شدید ارزش سهام آنها می‌شود، اما شرکت‌های بزرگ در مراحل نخست یک سرمایه‌گذاری چند ساله در صنعت نفت شیل هستند. آنها می‌توانند ضرردهی برخی از پروژه‌های شیل را سال‌ها تحمل کنند.

بنابراین، با وجود ضرردهی مالی گسترده در بخش نفت شیل، مشخص نیست که تولید این بخش به‌تدریج به‌سوی توقف برود.