به گزارش پایگاه اینترنتی اویل پرایس، جو بایدن، معاون اول رئیس جمهوری پیشین آمریکا و از گزینه‌های نامزدی حزب دموکرات این کشور در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۰ میلادی، در جریان مناظره با دیگر گزینه‌های این حزب در ماه ژوئیه امسال در پاسخ به پرسشی درباره اینکه آیا از تولید داخلی زغال سنگ، نفت و گاز حمایت می‌کند، گفت: نه؛ ما تضمین می‌کنیم که این مسئله حذف می‌شود و هیچ یارانه‌ای برای هیچ یک از آنها پرداخت نمی‌شود.

برنی سندرز، دیگر گزینه نامزدی حزب دموکرات، در ماه اوت امسال گفت: مدیران بخش سوخت‌های فسیلی به دلیل تخریب‌هایی که آگاهانه انجام داده‌اند، باید مورد تعقیب کیفری قرار گیرند.

این دو اظهارنظر از سوی نمایندگان پیشتاز حزب دموکرات در انتخابات سال آینده میلادی حاکی از یک جنگ تمام عیار ضد صنعت نفت آمریکا در صورت پیروزی حزب دموکرات است، صرف‌نظر از اینکه گزینه نهایی این حزب چه کسی باشد.

همه گزینه‌های دیگر حزب دموکرات نیز اظهارنظرهای خصمانه‌ای درباره سوخت‌های فسیلی داشته‌اند.

می‌توان انتظار داشت که بسیاری از مدیران صنعت نفت آمریکا از اظهارنظرهای بایدن و سندرز نگران شده باشند. این مسئله از آنجا قابل توجه است که مدیران صنعت نفت، به عنوان یک طبقه اجتماعی، در انتخابات گذشته آمریکا به شکلی گسترده از هیلاری کلینتون، نامزد وقت حزب دموکرات، حمایت کرده بودند.

این واقعیت که بایدن و سندرز از اظهارنظرهای خود عقب‌نشینی نکرده‌اند، این مسئله را مطرح می‌کند که مدیران نفتی، صدها هزار دلار از پول شخصی خود را در حمایت از چه کسی خرج می‌کنند. در سال ۲۰۱۶ میلادی بیشتر این مدیران تمایل داشتند که به دلایل گوناگون، از گزینه دموکرات حمایت کنند.

بسیاری از این مدیران، رفتار شخصی دونالد ترامپ در گذشته و حال را نمی‌پسندیدند و هیچ کدام از آنها باور نداشتند که او شانسی برای برنده شدن داشته باشد.

با این همه، از بخت خوش این مدیران و شرکت‌های آنها، ترامپ کینه‌ای از آنها به دل نگرفت و برنامه «تفوق انرژی» او همچنان یکی از اولویت‌های مهم اوست. دولت ترامپ در قالب بخشنامه‌ها و مقررات گوناگون، تلاش زیادی برای افزایش رونق صنعت نفت و گاز داخلی آمریکا داشته است.

اکنون با نزدیک شدن انتخابات سال ۲۰۲۰ میلادی، این مدیران با یک انتخاب دیگر روبه‌رو هستند. آیا این مدیران از فرد نالایقی حمایت می‌کنند که این همه برای تقویت صنعت نفت تلاش کرده است، حتی اگر از رفتار و سخنان او خوششان نیاید؟ یا اینکه آنها دوباره پول خود را برای حمایت از نامزد حزبی خرج می‌کنند که عزم خود را برای نابودی صنعت نفت آماده کرده است؟

پاسخ منطقی به این پرسش چندان دشوار نیست، اما چه زمانی منطقه توانسته است در دنیای سیاست آمریکا تعیین‌کننده باشد؟