به گزارش شانا به‌نقل از رادیو اقتصاد، محمدصادق جوکار در گفت‌وگو با برنامه رهیافت در رادیو اقتصاد به تشریح جایگاه ژئوپلیتیک ایران در ترانزیت انرژی خاورمیانه پرداخت و توضیح داد: با توجه به وضعیت خاص و ظرفیت ویژه ایران در حوزه انرژی باید به این نکته اشاره کرد که موضوعات ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک در فضای نظم جهانی به‌ویژه در حوزه انرژی بسیار سیال هستند و متناسب با موقعیت‌ها و اوضاع جهانی یا تحولات فنی که در حوزه بازار انرژی در حال رخ‌دادن است، می‌توانند به ایجاد فرصت‌هایی منجر شوند که برای کشور ارزش افزوده اقتصادی و امنیتی ایجاد می‌کنند اما اگر به‌موقع و به‌درستی اقدام نشود، فرصت‌ها از دست خواهند رفت.
وی با تأکید بر ضرورت برنامه‌ریزی برای استفاده از ظرفیت ویژه ایران در حوزه انرژی تصریح کرد: اگر برای موقعیت‌ها به‌درستی برنامه‌ریزی نشود، این امکانات ویژه از دست می‌روند. این فرصت‌ها که در با نقاط عطف نظم بین‌المللی در حوزه انرژی ایجاد می شوند و ظرفیت‌های ژئوپلیتیک کشور زمانی می‌توانند به قدرت ملی تبدیل شوند که در شرایط و زمان مناسب از آن استفاده شود، زیرا این موارد دائمی نیستند و برخی از آنان ممکن است از حالت فرصت معکوس شده و به تهدید بدل شوند.
جوکار بیان کرد: برای نمونه طی یک دهه گذشته هیچ‌کس به مغولستان به‌عنوان مسیر ژئوپلیتیک انتقال انرژی فکر نمی‌کرد، اما شاهدیم که روسیه در هفته گذشته به این کشور پس از قضایای اوکراین و ممنوعیت صادرات گاز روسیه به اروپا، متناسب با سیاست راهبردی‌اش برای جایگزینی بازارهای مصرف به خط لوله «قدرت سیبری ۲» از مسیر مغولستان به چین فکر می‌کند.
رئیس مؤسسه مطالعات بین‌المللی انرژی با اشاره به رقبای جدی کشور در عرصه جهانی انرژی در پاسخ به سؤال چگونگی استفاده از فرصت‌های ژئوپلیتیکی کشور تصریح کرد: با توجه به اینکه ما دشمنان جدی داریم که نمی‌خواهند از ظرفیت‌های ایران به‌درستی استفاده شوند، باید افزون بر برنامه‌ریزی دقیق در تدوین راهبردهای فرابخشی در داخل، شناخت راهبردهای کشورهای پیرامون ما و وضع بازارهای آنان در کنار نقاط آسیب‌پذیری آنان و حتی موضوع شناسایی برنامه‌های رقبایمان نیز با ان همسو باشد. در حقیقت لازمه استفاده از این فرصت‌ها، پایداری راهبردهای سطح کلان ملی در حوزه انرژی است.
جوکار در بخشی دیگری از سخنانش به تشریح موقعیت‌های ژئوپلیتیک ایران در حوزه‌های مختلف پرداخت و تأکید کرد: خط لوله صادرات گاز به پاکستان (IP) یکی از مواردی است که می‌توان به آن اشاره کرد و احداث این خط لوله در نوامبر ۲۰۱۲ در اوج شرایط تحریمی ایران امضا شد که قرار بود از اوایل ژانویه ۲۰۱۵ با صادرات گاز به پاکستان همراه باشد، اما این اتفاق رخ نداد. اگرچه استدلال‌های پاکستان خیلی قانع‌کننده نیست که از شرایط تحریمی ایران و جذب‌نکردن سرمایه‌گذار سخن به میان می‌آورد، اما در داخل هم محدودیت‌هایی داشتیم. برای مثال، روند رشد شدید و فزاینده گازی ما در داخل، درعمل افزون بر فشارهای بیرونی، مانعی جدی برای تحقق ظرفیت‌های صادراتی کشور است که بیشتر مرتبط با مصرف غیربهینه گاز در بخش‌های مصرف داخلی است.
وی ادامه داد: هم‌اکنون دو قرارداد گازی با کشور عراق داریم که ۶۰ تا ۷۰ میلیون مترمکعب در روز تقاضای واردات گازی از کشور ما دارد، اما ما اکنون قادر به اجرایی‌کردن کامل پاسخ‌گویی به این سطح از تقاضا نیستیم. از نظر من، در نگاه کلان موضوع اصلی به مسئله حکمرانی انرژی کشور و نبود تقدم مدیریت مصرف بر مدیریت عرضه برمی‌گردد که با این روند ناترازی انرژی، درعمل گازی برای صادرات نمی‌ماند.
رئیس مؤسسه مطالعات بین‌المللی انرژی با اشاره به ضرورت حل مسئله ناترازی انرژی تشریح کرد: الگوسازی که در این زمینه در مؤسسه مطالعات بین‌المللی انرژی انجام شده، وضع خطیری را نشان می‌دهد که تحقیقاً راهکار اصلی کشور در ضرورت تمرکز بر بهینه‌سازی مصرف از طریق اصلاح رویه‌های حکمرانی انرژی است. شاید به تعبیر دقیق‌تر می‌توان گفت که در شرایط تحریمی موضوع این است که اگر ما بخواهیم جلوی فشارهای تحریمی در حوزه مسائل مرتبط با ژئوپلیتیک ترانزیت گازی کشور را بگیریم تا مشکلات گذشته تکرار نشود، یکی از راهکارها در ایجاد تغییر در گستره کارگزاران صادرات انرژی، به‌ویژه با تأکید بر همکاری بیشتر با بخش خصوصی داخلی به‌عنوان همکار کارگزاران دولتی است.
جوکار با اشاره به بیانات مقام معظم رهبری درباره مردمی‌سازی اقتصاد تصریح کرد: همان‌طور که رهبر معظم انقلاب هم به این مسئله اشاره داشتند، چه اشکالی دارد به‌جای شرکت‌های ملی، یک شرکت خصوصی طرف صادرات ایران به کشورهای دیگر باشد، زیرا هم توان بازپرداخت را دارد و هم محدودیت‌های تحریمی کمتر روی آن تأثیر می‌گذارد.
وی در بخش دیگری از این برنامه به مشکلات ایجادشده در حوزه ناترازی انرژی پرداخت و گفت: بسیاری از معضلات ما به نداشتن راهبرد اصلاح فرایند حکمرانی انرژی برمی‌گردد. در یک دوره‌هایی در ذهن ما نمی‌گنجید که هم‌اکنون این مقداز ناترازی گاز داشته باشیم، یا اینکه بخش عمده ظرفیت صادراتی گازی کشور به‌دلیل مصرف غیربهینه انجام شده در بخش خانگی و تجاری استفاده شوند. یا بخش عمده صادرات نفت کشور در آینده درعمل برای تهاتر با بنزین وارداتی با روند کنونی توسعه بخش خودرویی کشور استفاده شود. خب بدیهی است که اصلاح سیاست خودرویی کشور به‌شدت ضروری است. در حکمرانی انرژی کشور باید الزام‌های مصرف بهینه انرژی بر توسعه بخش حمل‌ونقل و خودرویی کشور اجرایی شود.
رئیس مؤسسه مطالعات بین‌المللی انرژی با انتقاد از نبود راهبرد پایدار در فرایند حکمرانی انرژی تصریح کرد: در سال ۱۳۹۵ سند راهبرد انرژی کشور تدوین شد، اما به‌دلیل ابهامات و کلی‌گویی، درعمل سند راهبردی نداشتیم که این معضل‌ها باعث شدند در اجرایی‌کردن برنامه ششم توسعه نیز موفق نباشیم. در برنامه هفتم توسعه به‌درستی به این نکته کلیدی اشاره شده که می‌بایست راهبردها و سیاست‌های کلانی از نهادهای فرابخشی تدوین شود که همه بخش‌های قوه مجریه به‌عنوان یک کل آن را اجرایی کنند.
جوکار در پاسخ به پرسش چگونگی تولید ثروت با استفاده از ترانزیت گازی گفت: ما می‌توانیم از موقعیت ژئوپلیتیک کشور در مسیر تولید ثروت برای کشور استفاده کنیم و لازمه این مسئله اتخاذ یک راهبرد بلندمدت است. یکی از اصلی‌ترین کارهایی که در این شرایط تحریمی باید بر آن متمرکز شویم و دولت همین بنا را دارد این است که بتوانیم بخش خصوصی را به‌عنوان شریک تجاری به طرف مقابل برای استفاده از زیرساخت‌های کشور معرفی کنیم و این مسئله در زمینه ترکمنستان در حال اجراییشدن است.
وی ادامه داد: مورد بعدی که برای ما بسیار مهم است و اگر عجله نکنیم ممکن است مشکل‌ساز شود کشور عراق است که ظرفیت تقاضای رو به افزایشی درباره گاز دارد. حتی در بعضی آمارها ۸۰ تا ۱۰۰ میلیون مترمکعب در روز تقاضا دارد که احتمالاً با توجه به مشکلاتی که در بخش تولید داخلی، اتلاف شبکه و یا روند روزافزون مصرف داخلی دارد، فرصت مناسبی برای کشور برای تحقق عملی تعهدهای صادرات گازی کشور با استفاده ار ژئوپولیتیک انتقالی است که برای نمونه تجارت یا سوآپ گازی از ترکمنستان است که برای اجتناب از مشکلات همکاری مشترک دو کشور، با واردکردن بخش خصوصی به‌عنوان بازیگر ایرانی طرف ترکمنی و دولت ایران، دارای قابلیت عملیاتی است.
رئیس مؤسسه مطالعات بین‌المللی انرژی ادامه داد: موضوع دیگر کشور ترکیه است که بسیار تلاش کرده‌اند گاز روسیه را خریداری کنند که با واکنش‌های اروپایی روبه‌رو شدند، به همین خاطر روس‌ها علاقه‌مندند گاز خود را به ایران بفروشند. اما مسئله اصلی مسیر انتقالی از روسیه است که همان‌طور که می‌دانید در شرق دریای خزر کشورهای قزاقستان و ترکمنستان را داریم و در غرب دریای خزر کشور گرجستان، ارمنستان و آذربایجان وجود دارد.
جوکار با تأکید بر اینکه حتی در ایالات‌متحده نیز که در ۸ سال گذشته دو حزب با برنامه کاملاً متفاوت در حوزه انرژی به قدرت رسیدند، بخش زیادی از راهبردهای انرژی آن‌ها، به‌رغم تفاوت‌های اعلامی، درعمل مشترک هستند. برای نمونه در زمینه ورود ال‌ان‌جی آمریکا به بازار اروپا تفاوت بنیادینی بین سیاست‌های ترامپ و بایدن وجود ندارد. در کشور ما هم خوشبختانه نهادهای بالادست نیز در سال‌های اخیر تلاش داشته‌اند که برای تداوم پیوستگی راهبردهای انرژی کشور، اسناد بالادستی عملیاتی دقیق‌تری از سند چشم‌انداز تولید کنند.
وی ادامه داد: برای نمونه شورای امنیت ملی در کمیته انرژی در حال تدوین سند امنیت کشور است که شاخص‌های امنیت انرژی کشور در یک استمرار زمانی در دولت‌های مختلف تقویت شود.
رئیس مؤسسه مطالعات بین‌المللی انرژی رویکرد دولت‌های مختلف در تقویت شاخص‌های امنیت انرژی کشور می‌تواند متفاوت باشد، اما پایه‌های راهبردی ثابت است. درباره راهبردهای کشور درمورد ژئوپلیتیک انتقال انرژی با همسایگان نیز هم‌اکنون همین مسئله حاکم است.
جوکار گفت: هم‌اکنون ضرورت‌های شبکه‌ای داخلی برای بالفعل‌کردن توانایی دریافت و انتقال ۱۰۰ میلیون مترمکعب گاز از روسیه (البته به شرط حل مسیر انتقال از روسیه به ایران) باید مورد توجه قرار گیرد تا فرصت‌های ژئوپلیتیک انتقال انرژی کشور محقق شود.
وی با تأکید بر اینکه اولویت کشور کمک به بهینه‌سازی انرژی باشد، تصریح کرد: همه این موارد مطرح‌شده در سخنان این جلسه در حوزه ژئوپلیتیک انتقال بود، اما باید توجه داشت که این موضوعات با ژئوپلیتیک مصرف و تولید و نیز چارچوب‌های حقوقی و قراردادی به هم پیوسته است.
جوکار با اشاره به گفته‌های وزیر نفت در دیدار با دبیرکل جی‌ئی‌سی‌اف تأکید کرد: سیاست‌های راهبردی انتقال انرژی و هدف‌گذاری کشور برای تبدیل به مرکزیت انتقال گازی منطقه‌ای در این دولت منقطع نمی‌شود و با جدیت تداوم می‌یابد. درباره ترکمنستان نیز بنده امیدوارم که با حل موانعی که در گذشته از تعاملات گازی دو کشور جلوگیری کردند، همکاری‌های مشترک توسعه یابد که همان‌گونه که در روزهای گذشته اطلاع‌رسانی شد، توافق‌های تازه‌ای با طرف ترکمن در حال اجراییشدن است.
وی بیان کرد: یکی از ضعف‌های ما این است که در فرایند حکمرانی، دولت‌ها تنها کارگزار صادرات انرژی کشور بودند. بدیهی بود که در سناریوی تحریمی کشور، زمانی که شرکت ملی نفت تحریم می‌شود با تهدید سهم بازار روبه‌رو می شویم. اما اگر بخش خصوصی به‌عنوان کارگزار همکار دولت وارد تجارت نفتی و گازی شود، آسیب‌پذیری تحریمی کمتر می‌شود.
رئیس مؤسسه مطالعات بین‌المللی انرژی با تأکید بر استفاده هرچه بیشتر از ظرفیت بخش خصوصی گفت: وقتی می‌توانیم به ظرفیت‌های بخش خصوصی بها بدهیم، چرا استفاده نکنیم. اگر در گذشته کم بها دادیم یا به‌غلط بها داده شده، باید با آسیب‌شناسی درست از پتانسیل استفاده کرد.
جوکار در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به ضرورت نگاه یکپارچه به حوزه انرژی بیان کرد: در یک دوره‌ای ما در یک بازه زمانی به‌یکباره سوآپ نفتی (نکا-جاسک) را رها کردیم و حتی زیرساخت‌های داخلی برنامه‌ریزی‌شده آن را هم گسترش ندادیم و کشور متضرر شد. ازاین‌رو ضروری است که موضوع ژئوپلیتیک انتقال انرژی ایران در یک بسته دیپلماسی انرژی در حوزه‌های تولید، انتقال و بازار مصرف به‌صورت همگرا به‌ویژه با درک درست از روندهای نوظهور اقتصادی، فناورانه و سیاسی حوزه انرژی جانی و منطقه‌ای مورد پیگیری قرار گیرد. خوشبختانه تقریباً با شناختی که به‌صورت تدریجی و انباشتی اتفاق افتاد، جمهوری اسلامی ایران اکنون به یک درک کلان رفتاری از لحاظ تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری رسیده و حتی توجه به ورود بخش خصوصی جدی گرفته شده است.
وی در پایان با اشاره به نگاه راهبردی وزیر نفت در زمینه انرژی تصریح کرد: شما اگر به صحبت‌های آقای پاک‌نژاد توجه کنید، در دیدار با دبیرکل جی‌ئی‌سی‌اف به دو موضوع درباره انرژی اشاره کرد و پیشنهادشان مبتنی بر افزایش تحولات دوجانبه در بین کشورها و مواردی مرتبط با قطب‌کردن انرژی ایران بود که ان‌شاء‌الله عملیاتی شوند.
نظر شما