عبد الخالق ترکمان در گفت و گو با خبرنگار شانا، افزود: افزون بر موفقیت یاد شده، بر اساس پیش بینی های انجام شده انتظار می رود عمر کارکرد تیوب ها تا زمان تعویض به بیش از 180 هزار ساعت نیز افزایش یابد.

وی در باره واحد متانول پتروشیمی شیراز و تیوب های ریفرمر این واحد توضیح داد: متانول یا همان الکل متیلیک از ساده ترین انواع الکل هاست که با فرمول شیمیایی CH3OH شناخته می شود، خوراک واحد متانول گاز طبیعی است که به همراه بخار آب به تیوب های ریفرمر که حاوی کاتالیست اکسید نیکل است، وارد می شود و در دمای 900 درجه سانتیگراد شکسته شده و تبدیل به گاز سنتز حاوی هیدروژن، منو اکسید کربن و گاز کربنیک می شود.

رئیس بازرسی فنی پتروشیمی شیراز ادامه داد: گاز سنتز تولیدی پس از سرد شدن، فشرده شده و در رآکتورهای بخش سنتز به متانول خام تبدیل می شود، در واحد تقطیر، آب موجود در متانول خام از آن جدا شده و متانول با درجه خلوص بالا به دست می آید، با توجه به این که ریفرمرها از کلیدی ترین تجهیزات واحدهای متانول هستند،  کنترل شرایط کارکرد ریفرمر و استمرار آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

وی تصریح کرد:  به دلیل شرایط خاص کارکرد از قبیل دما و فشار بالا، در ساخت تیوب های ریفرمر از آلیاژهای  ویژه ای استفاده می شود، عناصر اصلی که باعث افزایش مقاومت حرارتی تیوب ها می شود، به طور عمده نیکل و کروم است.

ترکمان با اشاره به این که عامل اصلی تخریب تیوب ریفرمرها بروز پدیده خزش (Creep) در آنهاست، اظهار داشت: پدیده خزش ارتباط مستقیمی با دمای کارکرد تیوب ریفرمر دارد، بروز پدیده خزش باعث ایجاد و رشد ترک هایی در ساختار فلز شده و این مهم  در نهایت به صورت ترک های طولی و پاره شدن تیوب نمایان می شود.

وی اضافه کرد: کاربیدهای ثانویه ای که در ساختار فلز و در ابتدای قرارگیری آن در سرویس ایجاد می شوند، عامل مقاومت فلز در برابر پدیده خزش است که امروزه به منظور پایدار سازی این کاربیدها و پیشگیری از انحلال کوتاه مدت  آنها در زمینه متالورژیکی فلز از مقادیر کم عناصری مانند زیرکونیوم (Zr)، تیتانیوم (Ti) و نیوبیوم (Nb) استفاده می شود. 

رئیس بازرسی فنی پتروشیمی شیراز همچنین با اشاره به این که روش تولید تیوب ها  به صورت ریخته گری گریز از مرکز است، یادآور شد: مجموعه شرایط یاد شده باعث می شود تا این تیوب ها قیمت بسیار بالایی داشته باشند و ساخت آنها در انحصار تعداد معدودی از شرکت های خارجی  قرار گیرد. 

وی یادآور شد: بر اساس مطالعات انجام شده، چنانچه دمای کارکرد تیوب 50 درجه سانتیگراد بیش از دمای طراحی باشد، عمر تیوب به حدود یک دهم عمر طراحی  کاهش خواهد یافت و بر عکس این موضوع نیز صادق است،  این موضوع اهمیت کنترل دمای تیوب ها و پیشگیری از Overheat (بیش گرمایی) شدن آنها در زمان سرویس دهی را به خوبی نشان می دهد.

ترکمان با بیان این که واحد متانول پتروشیمی شیراز به عنوان نخستین واحد تولید متانول در کشور در سال 1369 و با ظرفیت تولید 255 تن در روز تحت لیسانس شرکت لورگی آلمان راه اندازی شد، گفت: ریفرمر این واحد دارای یکصد تیوب از جنس  25 درصد نیکل و 35 درصد کروم است که مقادیر مختصری از عناصر آلیاژی دیگر از جمله تیتانیوم و نیوبیوم برای پایدار سازی کاربیدهای ثانویه به آن افزوده شده است، عمر مفید این تیوبها  بر اساس طراحی و استانداردAPI 530   برابر با  100 هزار ساعت (حدود 12سال) تعیین شده است.

وی افزود: اندازه گیری  و کنترل  مستمر دمای تیوب ها در زمان سرویس دهی، توزیع یکنواخت دما در محفظه احتراق با تنظیم مشعل ها بر اساس نتایج حاصل از دما سنجی های مستمر، پیش گیری از Over heat شدن (بیش گرمایی سطح تیوب) موضعی تیوب ها در اثر برخورد مستقیم شعله با تنظیم مشعل ها، شارژ اصولی و صحیح کاتالیست درون تیوب ها و بازرسی های مکرر تیوب در زمان سرویس و تعمیرهای اساسی، از جمله اقدام هایی است که باعث شده عمر کارکرد تیوب ها تاکنون به بیش از 160 هزار ساعت افزایش یابد (60 درصد بیش از حد طراحی)، ضمن این که بر اساس پیش بینی های انجام شده انتظار می رود که عمر کارکرد تیوب ها تا زمان تعویض به بیش از 180 هزار ساعت نیز افزایش یابد.

رئیس بازرسی فنی پتروشیمی شیراز تصریح کرد: مجموعه اقدام های انجام شده در زمینه های یاد شده، ضمن این که صرفه جویی ارزی چشمگیری را عاید شرکت کرده، موجب استفاده بهینه از منابع و امکانات موجود نیز شده است. افزایش 60 درصدی عمر کارکرد تیوب ها موفقیتی چشمگیر و بی نظیر در عرصه صنایع پتروشیمی بوده که حاصل تخصص، تجربه و تلاش کارشناسان مجتمع پتروشیمی شیراز است.

مجتمع پتروشیمی شیراز در 45 کیلومتری شمال شیراز و در مجاورت رودخانه کر و در نزدیکی شهرستان مرودشت واقع شده، این مجتمع در سال 1338 در زمینی به مساحت 300 هکتار و در ارتفاع 1600 متری از سطح دریا پایه گذاری شده است و به عنوان نخستین واحد تولیدی صنایع پتروشیمی ایران در سال 1342 به منظور تولید کودهای شیمیایی ازته آغاز به کار کرد ..

هدف اصلی از احداث این مجتمع تأمین نیازهای کشور به کودهای شیمیایی ازته بود، ولی هم اکنون با اختصاص 72 هکتار محوطه صنعتی و با تولید 16 فرآورده مهم پتروشیمی و شیمیایی به ظرفیت اسمی یک میلیون و 860 هزار تن در سال، یکی از بزرگ ترین مجتمع های پتروشیمی در کشور است.

آغاز به کار مجتمع با بهره برداری از  4 واحد تولیدی آمونیاک، اوره، اسید نیتریک و نیترات آمونیوم و همچنین واحد سرویس های جانبی (آب، برق، بخار و هوای فشرده) توأم بوده و پس از آن با توجه به نیاز کشور و طرح های توسعه متعددی به مرحله اجرا در آمده است.

نخستین طرح توسعه واحدهای مجتمع در سال 1352 با بهره برداری از واحد سودااش به مرحله اجرا در آمد، مهمترین و بزرگترین طرح توسعه پتروشیمی شیراز در سال 1364 به بهره برداری رسید. افزایش نیاز کشور به کودهای شیمیایی ازته منجر به احداث واحدهای جدید آمونیاک، اوره، اسید نیتریک و نیترات آمونیوم و واحدهای جانبی با ده برابر ‌ظرفیت واحدهای پیشین شد.

طرح احداث واحدهای کلر در سال 1367، متانول 1369، پرکلرین 1372 و آرگو ن 1373 از دیگر پروژه های توسعه پتروشیمی شیراز است.

همچنین پتروشیمی شیراز گواهینامه های استقرارسیستم  مدیریت یکپارچه IMS مشتمل بر مدیریت کیفیت 2000-9001 ISO، زیست محیطی 14001 ISO و ایمنی و بهداشت حرفه ای 18001OHSAS را داراست، همچنین شرکت مصصم است سیستم مدیریت کیفیت فراگیر TQM را در سطح مجتمع مستقر کند.