به گزارش شانا به نقل از فارس، یکی از بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان سوخت‌های فسیلی کشور اعم از گاز و سوخت مایع نیروگاه‌های تولید برق هستند. ایران در حال حاضر هفتمین کشور تولید‌کننده گازهای گلخانه‌ای در جهان است و اگر شرایط فعلی ادامه یابد ایران ممکن است با فرا رسیدن سال 2020 مشمول جرایم آلایندگی فسیلی شوند.

اگرچه نیروگاه‌ها تنها تولیدکننده آلاینده‌های فسیلی و گازهای گلخانه‌ای در کشور نیستند اما با توجه به سوزاندن سوخت مایع اعم از مازوت و گازوئیل به خصوص در فصول سرد سال یکی از منابع اصلی و مهم تولید آلودگی در کشور به شمار می‌روند.

در عین حال سوزاندن سوخت مایع در نیروگاه‌ها به دلیل کمبود گاز به تشدید انتشار آلاینده‌ها کمک فراوانی کرده است.

بر اساس آنچه مدیران صنعت نفت می‌گویند در سال جاری نیروگاه‌های کشور به طور متوسط روزانه 40 میلیون مترمکعب بیش از سال گذشته گاز تحویل گرفته‌اند اما هنوز هم به دلیل کمبود گاز میزان بسیار زیادی سوخت مایع تحویل نیروگاه‌های کشور می‌شود.

افزایش تحویل گاز به جای مازوت و گازوئیل به نیروگاه‌ها تاثیر ملموسی بر کاهش آلودگی هوای برخی کلانشهر‌ها مانند تهران گذاشت اما نیروگاه‌ها با راندمان بسیار پایینی از گاز و سوخت مایع استفاده می‌کنند و مدیران وزارت نفت معتقدند حتی با راندمان فعلی هم امکان صرفه‌جویی بیشتری برای آنها وجود دارد و با سوخت‌ مایع بسیار کمتری می‌توانند همین میزان برق تولید کنند.

متوسط راندمان نیروگاه‌های ایران 33 درصد است در حالی که در دنیا راندمان 74 درصد است. این تفاوت راندمان به معنی افزایش شدید آلودگی هوا و تهدید محیط زیست در کنار از بین بردن سرمایه‌های ملی است.

فارغ از اینکه میزان سوخت تحویلی به این نیروگاه‌ها را به بیش از دو برابر میزان واقعی مورد نیاز افزایش داده و طبعا یارانه کلانی نیز از جیب خزانه بابت راندمان پایین نیروگاه‌ها و تلفات بالای شبکه توزیع به این بخش اختصاص داده می‌شود.

بعضی مدیران بخشی از این مشکل را ناشی از شیوه اشتباه خصوصی‌سازی می‌دانند. اگرچه ابزار حاکمیتی در اختیار وزارتخانه‌ها به راحتی می‌تواند مقدمات افزایش راندمان نیروگاه‌ها را در یک برنامه چند ساله فراهم کند.

از سوی دیگر اعمال مدیریت واحد بر بخش انرژی کشور نیز می‌تواند به افزایش بهره‌وری و راندمان استفاده از انرژی در کشور کمک کند.