تحلیلگران مطالعات کلان منطقه ای و بین المللی، شکل گیری رویکرد ژئواکونومیک را حاصل جنگ سرد دانستند که از پس آن، اقتصاد و مولفه های آن جایگزین نظامی گری در مناطق استراتژیک شد.
این رویکرد از ترکیب سه عامل جغرافیا، قدرت و اقتصاد شکل گرفته و روابط جغرافیا، قدرت و اقتصاد و تعامل این سه عنصر در جهت کسب قدرت دولتها را مورد بررسی قرار می دهد.
در سالهای اخیر انرژی به ویژه نفت و گاز به عنوان مرکز ثقل ژئواکونومیک در فرآیند توسعه، امنیت و ایجاد کشمکشهای منطقه ای و بین المللی معرفی شده است.
در این دوره انرژی بویژه نفت و گاز از صورت کالای اقتصادی خارج شده و به صورت یک کالای با ارزش استراتژیک در آمده که از قدرت نقش آفرینی زیادی در اقتصاد مدرن و کشورهای در حال توسعه برخوردار شده است.
منطقه ژئوپلتیک خلیج فارس به دلیل برخورداری از دو سوم منابع استراتژیک نفت و گاز جهان در درون خود به یک منطقه ژئواکونومیک و عرصه رقابت قدرتهای فرا منطقه ای از دهه 90 تا کنون و تا چند دهه آینده تبدیل شده است.
خلیج فارس به لحاظ نظریه های ژئوپولیتیکی و ژئواستراتژیکی، بین المللیترین منطقه دنیاست از این رو این منطقه با توجه به نظریه های نوین (ژئواکونومیکی، ژئواستراتژیکی و ژئوانرژی) یکی از مناطق تاثیر گذار و بسیار حساس در معادلات بین المللی و منطقه ای خواهد بود.
از این سو ضرورت بررسی جایگاه خلیج فارس در رقابت با قدرتهای بزرگ یکی از مباحث مهم در حیطه روابط بین الملل محسوب می شود.
رویکرد ژئواکونومیک از ابتدای قرن بیست و یک به صورت رویکردی نوین برای تحلیل مسائل راهبردی و بین المللی در خصوص رقابت قدرتها در مناطق استراتژیک به کار برده می شود.
کد خبر 258703
نظر شما