با تامل در اقتصاد ایران مشاهده می شود که گازوئیل یکی از فرآورده های نفتی است که نقش مهمی در اقتصاد دارد. آمار ترازنامه انرژی کشور در سال 1391 نشان می دهد که حدود 55 درصد مصرف گازوئیل کشور در این سال مربوط به بخش حمل و نقل بوده است.

این آمار نشان از اهمیت فرآورده های نفتی گازوئیل در بخش حمل و نقل کشور و همچنین اهمیت بخش حمل و نقل در تولید ناخالص داخلی و رشد اقتصادی کشور دارد.

اگرچه که دیگر بخشهای اقتصادی از قبیل صنعتی، کشاورزی و حتی خانگی نیز از مصرف گازوئیل در کشور سهم دارند اما آمار آنها نسبت به بخش حمل و نقل کمتر است.

آثار بازگشتی حالتی است که طی آن کاهش انتظاری در مصرف گازوئیل (به‌دنبال ارتقا کارایی آن) به دلیل کاهش قیمت موثر گازوئیل تا اندازه‏ای خنثی می‏ شود. بدیهی است که بی ‏توجهی به اثرات بازگشتی باعث خنثی شدن نتایج مد نظر برای ارتقا کارایی خواهد شد.

از این رو در این مقاله «اثرات بازگشتی مربوط به بخش‏های اقتصادی و خانوارها در نتیجه ارتقا کارایی مصرف گازوئیل» با استفاده از مدل تعادل عمومی قابل محاسبه مبتنی بر ماتریس حسابداری اجتماعی سال 1385، اثرات بازگشتی ناشی از ارتقا کارایی مصرف گازوئیل تحت سه سناریوی ارتقای کارایی 5 درصدی، هشت درصدی و 10 درصدی در بخش‏های مختلف اقتصاد و خانوارهای مختلف بررسی شده است.

به گونه ای که بخش حمل و‏نقل ریلی تحت هر سه سناریو با مقادیر آثار بازگشتی، به ترتیب برابر با 48.3، 33.8 و 25.6 درصد دارای بیشترین اثرات بازگشتی بوده است. 

نتایج مربوط به تغییرات در سطح فعالیت بخشها نیز نشان می ‏دهد که تحت هر سه سناریو، میزان تولید و سطح فعالیت بخشهای مختلف به‌دنبال شوک کارایی افزایش یافته ‏اند. تولید ناخالص داخلی نیز در نتیجه ارتقا 5، 8 و 10 درصدی، کارایی به ترتیب معادل 0.009، 0.012 و 0.015 درصد رشد دارد.