به گزارش شانا، مهندس بیژن زنگنه، وزیر نفت ایران، در حاشیه صد و هفتاد و دومین نشست عادی وزیران نفت و انرژی سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) در وین درباره برنامه‌های افزایش ظرفیت تولید نفت، اهداف صادرات و جذب سرمایه خارجی در پروژه‌های نفت و گاز ایران با نشریه آرگوس گفت‌و‌گو کرد که متن کامل آن به شرح زیر است:
شرکت ملی نفت ایران هفته گذشته برای افزایش هشت درصدی یا 300 هزار بشکه‌ای ظرفیت تولید نفت ایران تا پایان امسال (مارس 2018) طرحی را منتشر کرد. این طرح چگونه با تصمیم امروز اوپک برای تمدید 9 ماهه توافق کاهش تولید، همخوانی دارد؟
ما افزایش خواهیم داشت، اما این موضوع به ظرفیت تولید مربوط می شود، اما در زمینه تولید و عرضه به بازار، ما به تصمیم اوپک پایبند هستیم.
این ظرفیت تولید اضافی، از چه پروژه‌هایی به دست می آید؟
میدان آذر، لایه نفتی پارس جنوبی، میدان یاران و آزادگان جنوبی.
در بلند مدت، ما مسائلی درباره افزایش 700 هزار بشکه ای ظرفیت تولید روزانه نفت ایران تا سال 2021 میلادی شنیده ایم و به تازگی نیز حرفهایی درباره افزایش سه میلیون بشکه‌ای شنیده شده است. شما هدف افزایش تولید نفت ایران را چه مقدار قرار داده اید؟
مهمترین افزایش تولید ایران در میان مدت، از میدان آزادگان به دست می آید. در بلند مدت، هدف افزایش 700 هزار بشکه ای تولید روزانه، در سال 2021 محقق می شود.
در گفت‌و‌گو با شرکت‌های خارجی، آیا احساس می کنید که ماهیت دولت جدید آمریکا بر برنامه های شما برای جذب سرمایه، تأثیر گذاشته است و یا در آینده تأثیر خواهد گذاشت؟
من تنها سیگنالهای مثبت دریافت می‌کنم و هیچ نشانه منفی (از این شرکت ها) در مقاطع اخیر، دریافت نکرده ام.
هدف کلی جذب سرمایه که در سال های اخیر شنیده شده، حدود 130 میلیارد دلار برای بخش بالادستی بوده است، آیا این رقم همچنان نزدیک به هدفی است که ایران در نظر دارد؟
گام به گام. گمان می کنم که ما برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی، به توافق با شرکت توتال بسیار نزدیک هستیم، همچنین تلاش می کنیم که روش‌های دیگری بیابیم و از آنها استفاده کنیم؛ برای نمونه، می توان به شرکت‌های پیمانکاری مهندسی، تدارکات و ساخت (EPC)، از جمله پیمانکاران کره ای و ژاپنی، اشاره کرد.
ایران از آغاز سال گذشته میلادی، نزدیک به 30 یادداشت تفاهم امضا کرده است. شما امروز صبح اعلام کردید که به احتمال زیاد، بیشتر پروژه های مورد نظر ایران برای امضای قرارداد، از طریق مذاکره مستقیم انجام می شود، همانند توافق با توتال برای فاز 11 پارس جنوبی. کدام پروژه ها نزدیک تر هستند؟
آب تیمور. ما با هر دو شرکت لوک اویل و پرتامینا، در حال مذاکره هستیم. برای لایه نفتی پارس جنوبی هم با شرکت دانمارکی مرسک مذاکره می کنیم. ما پیشرفت خوبی درباره بعضی پروژه‌ها با شرکت آلمانی وینترزهال داریم. همچنین در برخی پروژه ها با شرکت گازپروم نفت در غرب کشور و میدان‌های چشمه خوش و چنگوله. یکی دیگر از اولویت‌ها، میدان آذر است که آن هم با گازپروم نفت مذاکره می شود. میدان یاران با شرکت تدبیر انرژی که یک شرکت ایرانی است. ما پروژه‌های بسیاری داریم که اکنون در حال بررسی هستند و گروه‌های فنی و قراردادی را اختصاص داده ایم که به طور مستمر با این شرکت‌ها مذاکره می کنند.
شما به تازگی جلسه ای با شرکت دولتی گازپروم روسیه داشتید، آیا آنها نیز درباره میدان فرزاد بی با شما مذاکره داشتند؟
بله. ما یک توافقنامه اولیه با آنها برای میدان‌های فرزاد بی، پارس شمالی و کیش، امضا کرده‌ایم.
درباره دورنمای صادرات ایران، شما پیش از این اعلام کردید که صادرات کنونی ایران حدود 2.1 میلیون تا 2.2 میلیون بشکه در روز است. آیا هدف شما این است که صادرات در این حد را ادامه دهید؟ آیا این سطح از صادرات، برای ایران مطلوب است؟
ما تصمیمی قوی برای افزایش ظرفیت تولید خود داریم. در زمینه میعانات گازی، ما این کار را انجام می دهیم. به سوی تولید روزانه یک میلیون بشکه میعانات گازی می رویم. تولید کنونی میعانات گاز ایران بیش از 600 هزار بشکه در روز است. پس از آن که همه فازهای پارس جنوبی که اکنون عملیاتی شده اند بتوانند در سطحی پایدار تولید کنند، تولید ما به 700 هزار بشکه در روز می رسد و با باقی مانده فازهای پارس جنوبی، ما به یک میلیون بشکه در روز می رسیم.
اما در زمینه نفت، ما تصمیم گرفته‌ایم که به ظرفیت تولید روزانه چهار میلیون و 700 هزار بشکه برسیم. گمان می کنم که تصمیم اوپک، یک تصمیم کوتاه مدت است و ما اکنون درباره تولید و ظرفیت تولید ایران در میان مدت و بلند مدت صحبت می کنیم.
میزان صادرات ما به تفاوت میان مصرف داخلی و ظرفیت پالایشی با تولید ما بستگی دارد.
آیا شما بازار جدیدی را به طور خاص در نظر دارید؟
ما در حال تنوع بخشی به بازار صادرات خود هستیم. ما نمی خواهیم که تنها به جنوب شرقی آسیا متکی باشیم. آفریقا و اروپا، از جمله شمال اروپا، هدف ما هستند. ما خواهان تنوع بخشی هستیم. بسیاری از مشتریان جدید ما شرکت‌هایی هستند که نفت را به اروپا منتقل می کنند، همچون توتال، انی و لوک اویل.
آیا می توانیم جزئیاتی درباره توافق مذاکره شده با روسیه برای عرضه روزانه 100 هزار بشکه نفت به آنها داشته باشیم؟
این یک مسئله دیگر است. این توافق با یک شرکت دولتی روسیه است، آنها محمولههای نفت ما را انتقال می دهند و به مشتریان خود در اروپا می فروشند.
نظر شما