از دیروز که خبر انتصاب یک بانوی جوان به عنوان عضو اصلی هیئت مدیره شرکت ملی نفت را منتشر کردم، دو نوع واکنش دریافت کردم.
نخست؛ خوشحالی از این نوع انتصابها و امید به رشد جوانان و زنان در سیستم تصمیمسازی کشور.
دوم؛ عدهای هم پرسیدهاند که احتمالا خانم گودرزی وابستگی فامیلی با کسی دارد که چنین سمتی گرفته است؟
من در چند سال گذشته و در جریان تدوین قراردادهای نفتی، فعالیتهای خانم زهرا گودرزی را دیدهام و تردید هم ندارم انتصاب بهعنوان هیئت مدیره مهم‌ترین شرکت ایران، متضمن شکل‌گیری اعتمادهای بالا است.
موضوع انتصاب ایشان را پیگیری کردم. از مجاری متقن مطلع شدم او بر مبنای صلاحیتش منصوب شده و کسی به زنگنه برای انتصاب ایشان سفارش نکرده و پیگیر این انتصاب هم نبوده است. زنگنه هم وزیر سفارش‌پذیر نیست.
حالا این که خانم گودرزی، ارتباط فامیلی با کسی دارد یا ندارد را نمی‌دانم. هرچند جز «بعید میدانیم» چیزی در این مورد از کسی نشنیدهام. مهم این است که کسی که او را منصوب کرده بر اساس شایستگیها و صلاحیتها این انتصاب را انجام داده باشد. زنگنه نزدیک به سه دهه اعتبار وزارتش را برای رشد این جوانان تا این رده به میان آورده است. نه باید دست و دل او را لرزاند و نه جوانان را از پذیرش مسئولیت ترساند.
نمیشود انتظار جوانگرایی داشته باشیم و مدام بر شیپور بیاعتمادی به تصمیم‌سازان بدمیم. هرچند شفاف‌سازی همیشه خوب است، اما باید مسیر جوانگرایی و تخصصگرایی را تشویق کرد. راهی که تازه آغاز شده است.
رضا زندی
روزنامه نگار ارشد و تحلیلگر نفتی
منبع: خبرآنلاین
نظر شما