به گزارش شانا، به نقل از شرکت نفت و گاز پارس، سیروس پیکار با تشریح وضع مراحل مهندسی، تامین کالا، ساخت و اجرای این پروژه اظهار کرد: پیشرفت تقریبی این پروژه در بخشهای مهندسی ۹۷ درصد، تامین کالا ۹۲ درصد، ساخت و اجرا ۶۰ درصد است و پیشرفت کلی پروژه به ۷۸ درصد رسیده است.
وی با اشاره به اجرای این پروژه در محوطه پالایشگاه در حال بهرهبرداری و مجاور ردیف گازی پالایشگاه دوم افزود: با وجود ضرورت بازنگری همه مدارک طراحی بنیادی، مشکلات و موانع اجرایی پروژه در محوطه پالایشگاه در حال بهره برداری، موانع خرید و تامین کالا از سازندگان معتبر، با توجه به اقدامهای انجام شده به منظور تامین کسری کالا و همچنین منابع مالی مورد نیاز، مطابق برنامه ابلاغی قرار است این پروژه تا پایان امسال تکمیل، راهاندازی و به بهرهبردار پالایشگاه تحویل شود.
شیرینسازی میعانات گازی پارس جنوبی
مدیر پروژه احداث واحد مرکاپتانزدایی میعانات گازی پالایشگاه فازهای ۲ و ۳ پارس جنوبی به اقدامهای انجام شده در زمینه اجرای این پروژه اشاره کرد و افزود: پس از تحویل زمین محل اجرای پروژه از سوی بهرهبردار پالایشگاه و با رعایت همه الزامهای ایمنی کار در مجاورت واحدهای در حال بهرهبرداری، عملیات اجرایی از نیمه دوم سال ۱۳۹۶ آغاز و بخش عمدهای از تجهیزات سنگین واحد شامل ظروف تحت فشار، راکتورها، برجها و مبدلهای حرارتی نصب شد.
وی با بیان اینکه با بهرهبرداری از این پروژه امکان شیرینسازی روزانه ۸۰ هزار بشکه میعانات گازی پالایشگاه فازهای ۲ و ۳ پارس جنوبی فراهم میشود، افزود: به موازات تکمیل مدارک مهندسی بنیادی، تولید مدارک مهندسی تفصیلی، مهندسی خرید، پیگیری سفارشهای کالا به انبار پروژه انجام و فعالیتهای بخش نصب و ساخت همچنان ادامه دارد.
پیکار درباره مراحل اجرایی این پروژه اظهار کرد: پروژه DMC، شامل احداث واحد مرکاپتانزدایی میعانات گازی، واحد خنثیسازی پساب کاستیکی، واحد سرویسهای وابسته، احداث یک دستگاه مخزن ذخیرهسازی آب آتشنشانی جدید در محدوده مخزن آب آتشنشانی موجود پالایشگاه و ساخت پست جدید برق بوده که مراحل ساخت و تکمیل آنها در حال پیگیری است.
به گفته این مدیر پروژه در شرکت نفت و گاز پارس، واحد مرکاپتانزدایی میعانات گازی برای نخستین بار در پالایشگاههای پارس جنوبی در حال ساخت است و هیچگونه واحد مشابهی ندارد.
وی درباره اهداف اجرای این پروژه افزود: با راهاندازی این پروژه، ترکیبات مرکاپتان سبک و سنگین موجود در میعانات گازی که علاوه بر خوردگی تجهیزات و تاسیسات پالایشی، به دلیل فراریت بالا یکی از عوامل آلودگی محیط زیست به شمار میروند، به ترکیبات پایدار غیرخورنده و غیر فرار تبدیل میشوند، همچنین این فرآیند به تولید فرآورده میعانات گازی شیرین با کیفیت و ارزش افزوده بسیار بالاتر نسبت به میعانات گازی ترش کنونی پالایشگاهها منجر خواهد شد.
نظر شما