به گزارش خبرنگار شانا، تالین منصوریان صبح امروز (چهارشنبه، ۳۰ بهمن‌ماه) در نشست تخصصی «معرفی فرصت‌ها و چارچوب سرمایه‌گذاری در پروژه‌های فرآورش نفت خام» افزود: رویکرد اتخاذشده برای احداث واحدهای فرآورش نفت خام پیشساخته قابل جابه‌جایی در قالب قراردادهای BOO، رویکرد نوینی است که با در نظر گرفتن تسهیم ریسک و منافع بین کارفرما و سرمایه‌گذار دنبال میشود.
وی افزود: این رویکرد، جذابیتهای زیادی را برای سرمایه‌گذار درنظر گرفته است. شرکت ملی نفت ایران در این قراردادها، فرآورش نفت را به‌عنوان خدمت خریداری و در ازای آن، حقالعملکاری پرداخت میکند.
منصوریان دوره بهره‌برداری برای هر پروژه را حداکثر ۱۰ سال عنوان کرد و گفت: پروژه میتواند در قالب دو یا سه فاز هم اجرا شود. مشخص است مالیکت نفت خام و نفت فرآورش شده و هر محصول دیگری در قرارداد متعلق به شرکت ملی نفت ایران و مالیکت تأسیسات فرآورشی در اختیار سرمایه‌گذار است.
منصوریان ابعاد اقتصادی و تجاری این مدل قراردادی و نحوه پرداختها، جرایم، تضامین و... را نیز تشریح کرد و گفت: تاسیس این واحدهای فرآورشی در مقایسه با مدلهای قدیمی، با هزینههای به مراتب کمتری قابل اجراست و شرکت ملی نفت ایران نیز تمهیداتی به‌کار گرفته تا جذابیت این مدل چارچوب سرمایه‌گذاری برای متقاضیان افزایش یابد، از جمله اینکه تضامین صندوق شکوفایی و نوآوری کنونی و همین‌طور صندوق پژوهش و نوآوری نفت که در شرف راهاندازی است، از سوی شرکت ملی نفت ایران مورد قبول واقع میشود.
نشست تخصصی فرصت‌ها و چارچوب سرمایه‌گذاری در پروژه‌های فرآورش نفت خام با استفاده از تجهیزات سریع‌الاحداث کارخانه‌ای و در قالب قراردادهای ساخت، بهره‌برداری و مالکیت (B.O.O) صبح امروز در مجموعه کوشک نفت برگزار شد.
نظر شما