به گزارش شانا، شهرام متوسل در گفت‌وگویی به تشریح مراحل نصب و ساخت این سکوها پرداخته و گفته است: این پروژه از سال ۱۳۸۶ به‌منظور افزایش تولید و همچنین حفظ توانمندی شرکت نفت فلات قاره ایران در نگهداشت تولید نفت از مخازن میدان هندیجان تعریف شد. پروژه با هدف افزایش تولید میدان هندیجان پس از مطالعات مخزنی آغاز و در یک مناقصه بین‌المللی کار به شرکت مجتمع کشتی‌سازی و صنایع فراساحل ایران (ایزوایکو) واگذار شد.
وی درباره شرح کار پروژه توضیح داد: شرح کار پروژه شامل انجام مطالعات طراحی و مهندسی، خرید کالا و ساخت کارگاهی و نصب پایه‌های (جکت‌های) دو سکوی سرچاهی ۰۷ و ۰۸ میدان هندیجان به همراه دو عرشه (تاپساید یا روسازه‌ها) دارای تجهیزات فرایندی، منیفولدهای تولید و تست جریان، امکانات توپکرانی، تفکیک‌گر آزمون چاه‌ها، تجهیزات تزریق مواد شیمیایی، پکیج کنترل و ایمنی چاه‌ها، تجهیزات ایمنی و اعلام و اطفای حریق، پد نشست و برخاست هلی‌کوپتر و سیستم کنترل و ایمنی یکپارچه سکو، شیرهای دستی و اتوماتیک قطع جریان به اضافه خرید کالا و اجرای ۴.۵ کیلومتر خط لوله درون میدانی به‌منظور انتقال تولید چاه‌های این سکوها به سکوی بهرگانسر و همچنین خرید و احداث ۲۷ کیلومتر کابل زیردریایی کامپوزیت به‌منظور برق‌رسانی و انتقال داده‌های سکوها به سکوی مقصد البته به همراه اتاق‌های برق و ترانسفورمرهای لازم بوده است. به عبارت دیگر پروژه دارای شرح کار متنوع بوده که همین مسئله انجام و مدیریت کار را دشوار کرده است، زیرا هر یک از این بسته‌ها خود می‌توانست یک پروژه مستقل باشد. با وجود این شرح کار گسترده پروژه با قیمت کم حدود ۴۵ میلیون یورویی به پیمانکار واگذار شد.
متوسل گفت: در مراحل ابتدایی براساس طراحی پایه انجام‌شده توسط مشاوران خارجی، طراحی تفصیلی توسط شرکت طرح توسعه جم انجام شد که شامل برداشت اطلاعات و شناسایی بوده و مساحی‌های ژئوفیزیک و ژئوتکنیک در بستر دریا نیز انجام شد. عملیات خرید کالا و ساخت پایه سکوها در کارگاه شرکت مبین سازه‌گستر (زیرمجموعه ایزوایکو) انجام و جکت‌ها در سال ۸۹ نصب شد. همچنین خطوط لوله درون میدانی نیز پس از خرید و پوشش در سال ۹۱ نصب و با حفاری تعدادی چاه عملیات تولید نفت آغاز شد. آغاز عملیات ساخت عرشه‌ها را هم به‌صورت شاهد بودیم، اما به‌دلیل تحریم‌های ظالمانه اعمال‌شده، خرید تجهیزات با مشکلاتی روبه‌رو بود که به کمک توانمندی سازندگان تجهیزات داخلی این مشکلات برطرف شد و مراحل ساخت عرشه‌ها ادامه یافت و تجهیزات مکانیکی و ابزار دقیق و کنترل و برق و مخابرات به تناوب نصب شد. کابل زیردریایی نیز در سال ۹۸ با کمک شرکت صاایران نصب و دوباره توانمندی جوانان این مرز و بوم متبلور شد.
وی درباره مشخصات سکوهای ۰۷ و ۰۸ عنوان کرد: این سکوها یکی از نخستین سکوهای نسل جدید برداشت نفت در فلات قاره و کشور بود که قرار است بیشتر کارهای بهره‌برداری به‌صورت اتوماتیک و با کنترل از سکوی مقصد به‌صورت ریموت انجام شود و حتی برای تست چاه‌ها نیازی به اعزام نفر نباشد بنابراین از تجهیزات روزآمدتری استفاده شد که تولید بیشتر آنها در انحصار کشورهای خارجی بود، ولی با یاری سازندگان داخلی بسیاری از آنها در کشور تولید یا تکمیل شد و در این راه با توجه به اینکه در بیشتر موارد تجربه نخست سازندگان بود به هر حال با مشکلاتی روبه‌رو بودیم اما در اینجا هم توانمندی داخلی در کنار حسن اعتماد مدیران ارشد شرکت نفت فلات قاره ایران سبب ایجاد زمینه شکستن انحصار خارجی شد. در همه مراحل سعی شده که استانداردهای دریایی که جزو سختگیرانه‌ترین استانداردهای صنعت نفت است، به‌صورت کامل رعایت و موارد ایمنی به‌طور کامل مدنظر قرار داده شود. چنانچه در مواردی هم مجبور به کم کردن سختگیری‌ها بودیم این کار با انجام مطالعه و شبیه‌سازی آثار و ایجاد محافظت‌های ثانویه انجام شده است.
متوسل ادامه داد: پس از نصب اتاق برق سکوی بهرگانسر، عملیات اتصال کابل‌های زیردریایی به منبع تأمین برق برای راه‌اندازی کامل تجهیزات با برق سکو انجام خواهد شد. البته نخستین گام تکمیل مسیر لوله‌کشی چاه‌ها به منیفولدهای ساخته‌شده روی سکوها و تکمیل مسیر انتقال نفت به رایزرها و خطوط لوله دریایی برای برگرداندن تولید نفت میدان به حالت عادی خواهد بود. سرانجام با راه‌اندازی سامانه کنترل و سیستم‌های ایمنی کار راه‌اندازی تکمیل می‌شود که در مرحله نخست بازه‌ای دو تا سه ماهه پیش‌بینی شده است.
به گفته وی، برای سکوی ۰۷ و ۰۸ حداقل چهار چاه جدید پیش‌بینی شده است (هرچند اکنون دو سکو در مجموع ۱۱ چاه تولیدی دارند) و پس از حفاری این چاه‌ها و انجام روش‌های ثانویه برداشت نظیر تزریق آب یا گازرسانی یا استفاده از پمپ‌های درون‌چاهی امکان افزایش تولید تا نزدیک ۲۰ هزار بشکه نفت در روز میسر می‌شود.
حمیدرضا شاکری‌راد
نظر شما