به گزارش شانا، در متن توضیحات اداره کل روابط عمومی وزارت نفت به این گزارش که هشتم دی‌ماه منتشر شده، آمده است:

در گزارشی در روزنامه جوان با تیتر «وزارت نفت به جای رقبا، کشور را دور زد»، باز هم یک مطلب تکراری با الفاظی جدید و استدلالی پوک در حمایت از طرف‌های قراردادی ایران و علیه وزارت نفت قلمی شده است. توصیه می‌کنیم اگر روزنامه جوان مأموریتی برای «زدن دولت» به هر روشی برای خود تعریف کرده است، مراقب باشد که منافع کشور را قربانی این کار نکند و همچنین کمی خلاقیت به خرج بدهد و این‌قدر «گل درشت» ننویسد به‌گونه‌ای که تصور شود پیاده نظام رسانه‌ای رقبای گازی ایران جای پای محکمی برای خود در ایران دست و پا کرده‌اند.

در گزارش جوان ادعا شده است که «دولت یازدهم به تعهدات خود مبنی بر احداث خط لوله تا نقطه صفر مرزی با پاکستان به بهانه اینکه طرف پاکستانی نه پولی برای خرید گاز ایران دارد و نه عزمی برای احداث خط لوله، عمل نکرده است» و بنابراین «دیگر راهی برای شکایت از پاکستان وجود ندارد». جهت اطلاع مخاطبان روزنامه جوان می‌گوییم اگر وزارت نفت عزمی برای اجرای تعهد قراردادی خود برای تحویل گاز طبق قرارداد منعقده در نقطه صفر مرزی نداشته پس چگونه بیش از ۱۱۰۰ کیلومتر خط لوله ۵۶ اینچ را از عسلویه تا ایرانشهر احداث و عملیاتی کرده است و آمادگی این را دارد که چنانچه یک متر خط لوله دریافت گاز ایران در خاک پاکستان احداث شود به‌سرعت گام نهایی احداث خط لوله را در بخش ایران اجرایی و عملیاتی کند.

لازم به یادآوری است، ایران در خرداد ۱۳۸۸ یک قرارداد رسمی برای صادرات گاز به پاکستان به امضا رسانده است که تمامی موارد در آن، از جمله تکلیف قراردادی در شرایطی که طرف مقابل از دریافت گاز استنکاف ورزد، پیش‌بینی شده است. مسئله اینجاست که در یک قرارداد بلندمدت، علاوه بر تعهدات مشخص طرفین، در پیگیری موارد اختلاف، ملاحظات متنوع دیگری نیز وجود دارد که در مورد آنها در سطوح بالای نظام باید تصمیم‌گیری شود.

دیدگاه کلان درخصوص قراردادهای بلندمدت با همسایگان براساس منافع ملی و اصول حسن همجواری است و با توجه به ملاحظات طرفین این فرآیند ممکن است تا حصول نتیجه مورد نظر مدتی ادامه پیدا کند، اما معنای آن حذف ایران از بازار گاز پاکستان نیست. چه واردات این پاکستان از طریق ال‌ان‌جی دو برابر شود و چه خط لوله ساخته نشده تاپی از مسیر ترکمنستان - افغانستان - پاکستان، روزی روزگاری بتواند گاز ترکمن‌ها را به پاکستان بیاورد، تعهد و نیاز پاکستان برای دریافت گاز از ایران پابرجاست و البته ایران با رعایت منافع خود فروشنده و پاکستان نیز براساس نیاز خود، خریدار گاز ایران است.

حال روزنامه جوان بهتر است تکلیف خود را معلوم و در ادامه کشفیاتش مشخص کند چرا پاکستان از سال ۱۳۸۸ تاکنون در خاک خود خط لوله دریافت گاز ایران را نساخته است و اگر توان مالی برای این کار نداشته است پس چگونه می‌خواهد هزینه احداث خط لوله تاپی و خط لوله ۱۱۰۰ کیلومتری جنوب – شمال برای انتقال ال‌ان‌جی وارداتی روس‌ها از بندر کراچی تا شمال این کشور را تأمین و پرداخت کند.

اگر آن‌طور که روزنامه جوان اعلام کرده روس‌ها قرار است با هزینه خود خط لوله انتقال گازشان را از جنوب به شمال پاکستان تأمین و این خط را نیز خودشان احداث کنند، این سیاست روسیه است که با تحلیل منافع و سود و زیان خودشان سنجیده شده است، اما این موضوع دلیل آن نمی‌شود که این روش الزاماً برای ایران نیز مناسب و عملی باشد و ما نیز باید همین راه را طی کنیم.

البته در همین مورد نیز گزارش‌نویس روزنامه جوان بهتر است کمی بیشتر مطالعه و از منابع دست اول کسب خبر کند، زیرا روسیه مانند بسیاری از کشورهای دیگر در تمامی قراردادهای صادرات گاز خود برای ساخت خطوط لوله با استفاده از جلب مشارکت کشورها و ایجاد کنسرسیوم‌های بین‌المللی تأمین مالی را انجام داده و اقدام کرده است و این‌گونه نیست که گاز خود را نذری بدهد یا هزینه‌های چند میلیارد دلاری ساخت خطوط لوله را خود تقبل کند.

برخلاف ادعای مطرح شده در روزنامه جوان، وزارت نفت هرگز عنوان نکرده است که در جریان صادرات گاز «دور خورده» است. این کلیدواژه هم اختراعی مانند سایر افتراهای بی‌پروایی است که روزنامه جوان به طرز ناشیانه‌ای سعی می‌کند به وزارت نفت بچسباند. از جمله این ناشیگری‌ها نیز این ادعای مضحک و کذب محض است که در گزارش جوان عنوان شده «وزارت نفت علاقه‌ای به اجرایی شدن این قرارداد نداشته و ندارد، زیرا می‌داند اجرای این قرارداد، چه بلایی می‌تواند بر سر کسانی بیاورد که قرارداد کرسنت را اجرا کردند» بنابراین بار دیگر تأکید می‌شود ایران در اجرای قراردادهای صادرات گاز به تمامی تعهدات خود پایبند بوده و آنها را انجام داده است و در مذاکرات قراردادی صرفاً براساس منافع ملی و منطبق بر سیاست‌های بالادستی در بخش انرژی اقدام کرده و می‌کند.