به گزارش شانا به نقل از شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب، با پایان عملیات جابه‌جایی و برپایی دکل در این میدان نفتی، عملیات زیرسطحی توسعه این میدان با همکاری شرکت گسترش انرژی پاسارگاد به عنوان پیمانکار طرح کلید خورد.
بخش زیرسطحی توسعه میدان سیاهمکان شامل حفاری چهار حلقه چاه بنگستانی به عمق تقریبی پنج هزار متر و بخش روسطحی آن مشتمل بر احداث یک مجموعه تفکیک و تقویت فشار نفت به ظرفیت ۱۰ هزار بشکه در روز، اجرای خطوط لوله ۱۲ اینچ و ۸ اینچ و خط انتقال ۶۶ کیلووات برق تک‌مداره فلزی به همراه همه تأسیسات جانبی است. احداث موقعیت چاه‌های ۰۰۱ و ۰۳۰ و همچنین احداث خطوط لوله جریانی از چاه‌های حفاری‌شده به مجموعه تفکیک و تقویت فشار نفت جدید سیاهمکان، بخش دیگری از عملیات اجرایی این طرح محسوب می‌شود.
طرح نگهداشت و افزایش تولید میدان سیاهمکان در شرکت بهره‌برداری نفت و گاز گچساران، یکی از بسته‌های قراردادی طرح توسعه ۲۸ مخزن شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب به‌شمار می‌آید که قرارداد آن مردادماه امسال میان این شرکت و شرکت گسترش انرژی پاسارگاد امضا شد؛ شرکت خدمات مهندسی پژواک انرژی نیز مسئولیت بخش‌های مهندسی، پشتیبانی، تدارکات و تأمین کالا را در بخش‌های روسطحی و زیرسطحی به‌عهده دارد.
پیش از این بهمن‌ماه سال جاری، شرکت ملی حفاری ایران از استقرار دستگاه حفاری سنگین خشکی ۹۳ فتح در موقعیت میدان نفتی سیاهمکان خبر داده و اعلام کرده بود در چارچوب قرارداد همکاری با شرکت گسترش انرژی پاسارگاد به عنوان مجری طرح توسعه میدان نفتی سیاهمکان، چهار حلقه چاه توسعه‌ای در این میدان حفاری می‌کند که نخستین حلقه از این چاه‌ها با کاربست دکل ۹۳ فتح حفاری می‌شود.
طرح نگهداشت و افزایش تولید نفت در قالب ۳۳ بسته کاری در گستره فعالیت سه شرکت تابع شرکت ملی نفت ایران (شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب، شرکت نفت فلات قاره ایران و شرکت نفت مناطق مرکزی ایران) در محدوده جغرافیایی هفت استان کرمانشاه، ایلام، خوزستان، کهگیلویه و بویر احمد، بوشهر، فارس و هرمزگان تعریف شده است.
منابع مالی مورد نیاز این طرح با اتکا به درآمد حاصل از افزایش تولید نفت در بسته‌های کاری تعریف شده و از طریق انتشار اوراق مشارکت در بازار سرمایه تأمین می‌شود.
همگام با برنامه‌ریزی برای افزایش ظرفیت تولید نفت، هدف اصلی از تدوین و اجرای این طرح، حفظ جریان کار و اشتغال در میان پیمانکاران و سازندگان ایرانی صنعت نفت است و به این منظور، ضمن بهره‌مندی صرف از توان پیمانکاران ایرانی، فهرستی از کالاهای پرمصرف طرح که امکان ساخت داخل آنها وجود دارد تهیه و در قراردادهای مربوطه گنجانده شده است و پیمانکاران صرفاً ملزم به سفارش اقلام این فهرست به شرکت‌ها و کارخانه‌های داخلی هستند. پیش‌بینی می‌شود در پایان اجرای بسته‌های کاری این طرح، سهم ساخت داخل بالغ بر ۸۰ درصد باشد.
عمل به وظایف و مسئولیت‌های اجتماعی نیز با اختصاص چهار درصد از مبلغ هر قرارداد به انجام پروژه‌های عام‌المنفعه در محدوده اجرای هر پروژه لحاظ شده است که اقدام‌های مربوطه در این زمینه با هماهنگی مقام‌های استانی انجام می‌شود.
نظر شما