مالیات، علاوه بر وظیفه تامین مالی دولت، ابزار سیاستی است که دولتها با هر ساختار سیاسی، از آن برای دستیابی به سه هدف اصلی، شامل ثبات اقتصادی، توزیع عادلانه درآمد و تخصیص بهینه منابع، استفاده می کنند. 

کنترل مصرف بنزین در ایران نیز به عنوان یکی از سوختهای فسیلی و آلاینده محیط زیست هموراه مورد تاکید سیاستگذاران بوده است.

به طوریکه ماده 3 قانون موسوم به تجمیع عوارض مصوب سال 1381، بنزین به عنوان یکی از کالاهای مشمول مالیات شناخته شد و مالیاتی به میزان 20 درصد قیمت مصوب فروش (10 درصد مالیات و 10 درصد عوارض) بر آن وضع شد.

بنابراین و با توجه به حجم مصرف بنزین در کشور با اجرای طرح هدفمند کردن و همچنین به کارگیزی نرخ مالیاتی بالاتر از نرخ عمومی برای مصرف بنزین، مالیات بر ارزش افزوده وصولی ناشی از مصرف بنزین در کشور در سالهای آینده قابل توجه خواهد بود.

در این راستا مقاله «پیش بینی مالیات بر ارزش افزوده بر مصرف بنزین» تحقق هدف فوق را با استفاده از رویکردی دو مرحله ای مدنظر قرار داده است.

نتایج بیانگر آن است که در سالهای مورد پیش بینی، تغییر قیمت بنزین ناشی از برقراری مالیات مذکور، تأثیر چندانی بر روی مصرف بنزین نخواهد داشت. اگرچه درآمد مالیات بر ارزش افزوده ناشی از مصرف بنزین به طور میانگین از رشد سالانه 35 درصد برخوردار خواهد شد.