براساس برنامه تعریف شده در فاز دوم، 50 درصد به ظرفیت این پالایشگاه افزوده می شود و این مقدار از روزانه 6.8 میلیون مترمکعب کنونی به 10.2 میلیون مترمکعب افزایش می یابد و در پی آن تولیدات جانبی پالایشگاه شامل C2، C5 و گوگرد نیز 50 درصد افزایش خواهد یافت.
هم اکنون طراحی فاز دوم این طرح تمام شده و برای اجرا و فاینانس آماده است ولی با توجه مطرح شدن درخواستهای جدید از سوی بهره بردار، اجرای مطالعات این موارد در هیئت مدیره شرکت ملی گاز ایران مطرح و مصوب شده است.
در ادامه، گفتگوی شانا با مجیدرضا جانسریان، مجری فاز دوم پالایشگاه ایلام را می خوانید.
اجرای فاز دوم پالایشگاه ایلام علاوه بر مباحث مالی با چالش دیگری نیز روبه رو است؟
عمده ترین مشکل این پروژه تامین منابع مالی است. یکبار موافقتنامه اجرا با یکی از شرکتها امضا و قرار شد آن شرکت منابع مالی مورد نیاز را از طریق فاینانس تامین کند. با توجه به این که اجرای این پروژه پیش تر به روش EPC بود، هم اکنون در حال هماهنگی برای اجرای آن به روش EPC+F هستیم ولی با توجه به سیاستگذاریهای شرکت و وجود تحریمها این کار دشوار بود.
مشکل دیگری که وجود داشت، ترش و خطرناک بودن گاز دریافتی پالایشگاه ایلام است. ترشی گاز این پالایشگاه 37 هزار PPM است و برای انجام فرآیند شیرین سازی و فرآورش گاز به تجهیزات خاصی نیاز دارد به همین دلیل تامین این قطعات در دوران تحریم بسیار دشوار بود و به دلیل این که تامین این تجهیزات به راحتی میسر نبود، با عدم استقبال از سوی شرکت کنندگان در مناقصه روبه رو شد ولی امیدواریم باتوجه به فضایی که ایجاد شده این پروژه نیز به سرانجام برسد.
برای اجرای فاز دوم پالایشگاه ایلام به چه میزان اعتبار نیاز است؟
پیش بینی ما حدود 350 میلیارد تومان بود که این مقدار با تجهیزات جدیدی که پالایشگاه درخواست کرده به 500 میلیارد تومان افزایش یافته است.
در شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران طرح توسعه پالایشگاهی وجود دارد. به چه دلیل پروژه های پالایشگاهی به طرح شما واگذار شده است؟
قبل از این که ساختار جدید شکل گیرد و طرح توسعه پالایشگاه تاسیس شود، تنها طرح پالایشگاه پارسیان وجود داشت. از سوی دیگر با توجه به این که فاز نخست پالایشگاه ایلام از سوی این طرح اجرا شده بود، اجرای فاز دوم پالایشگاه نیز در قالب پروژه جدید به این طرح واگذار شد. هم اکنون طراحی پایه این پروژه انجام و اسناد مناقصه را نیز آماده کرده ایم، البته اقداماتی در حال انجام است که این دو طرح در هم ادغام شوند.
آیا پروژه بازسازی پالایشگاه بیدبلند نیز از سوی طرح شما پیگیری می شود؟
بله، در این طرح، پروژه دیگری نیز برای بازسازی پالایشگاه بیدبلند تعریف شده است. با توجه به این که پالایشگاه بیدبلند قدیمی ترین پالایشگاه گاز خاورمیانه به شمار می آید و قدمت آن به دهه 40 باز می گردد، باید بخشی از تجهیزات آن به روز شود.
از سوی دیگر، با توجه به این که این پالایشگاه 25 میلیون مترمکعب گاز را از خط پنجم سراسری دریافت می کند نیاز است که تغییراتی در آن به وجود بیاید که این پروژه نیز به طرح فاز دوم پالایشگاه ایلام واگذار شده است و هم اکنون آماده ایم در صورت تامین خوراک، طراحی پایه را آغاز و در ادامه این پروژه را اجرا کنیم.
آیا طرح بازسازی پالایشگاه بیدبلند توجیه اقتصادی دارد؟
باید از فرصت استفاده کنم و به همکارانی که وظیفه بهره برداری از این پالایشگاه را برعهده داشته و دارند تبریک بگویم. خوشبختانه از این پالایشگاه به خوبی مراقبت کرده اند و با وجود قدیمی بودن پالایشگاه و اینکه برای گاز با 3 هزار PPM طراحی شده بود، هم اکنون به خوبی مشغول انجام وظیفه است.
در طول 50 سال فعالیت این پالایشگاه یکسری خوردگی در برخی تجهیزات به وجود آمده و نیاز است که این تجهیزات جدید شود. از طرف دیگر سیستمهای کنترلی که هم اکنون در این پالایشگاه است دیگر در بازار وجود ندارد و دهه هاست که از مدار تولید خارج شده است. براین اساس باید تغییرات عمده انجام شود تا آن پالایشگاه نیز که هم اکنون در مدار است و در زمستان به کمک شبکه تولید گاز کشور می آید بتواند با سرمایه گذاری قابل قبول، به پالایشگاهی بدل شود که روزانه 25 میلیون مترمکعب گاز را تولید و به شبکه سراسری ارسال کند.
آیا امکان تجمیع بیدبلند 1 و 2 وجود ندارد؟
پالایشگاه بیدبلند 2 به بخش خصوصی واگذار شده است و در اختیار دولت نیست. علاوه بر این، بین این دو فاصله زیادی وجود دارد. از طرف دیگر اهداف طراحی و چاههای تامین کننده خوراک این دو پالایشگاه با هم متفاوت است و امکان دریافت یک خوراک اصلا وجود ندارد.
تحقق برجام و کاهش تحریم های بین المللی چه تاثیری در اقتصادی تر شدن پروژه ها خواهد داشت؟
تحریم باعث شده بود که پیمانکاران، تامین کنندگان یا فاینانسورها مسیرهای مختلفی را برای خرید و واردات اجناس مورد نیاز پروژه ها امتحان کنند. این موضع باعث می شد که بخشی از هزینه های پروژه افزایش پیدا کند. از طرفی با توجه به تحریمهای نفتی که باعث شده بود منابع ارزی و ریالی کشور به شدت کاهش یابد، تامین اعتبار مالی پروژه ها نیز به سرعت انجام نمی شد.
بر این اساس شاهد رخ دادن دو اتفاق بودیم. نخست مدت زمان اجرای پروژه ها به دلیل نبود نقدینگی افزایش می یافت و دوم این که تامین کالای پروژه ها با تاخیر زیاد انجام و هزینه بر بود. با اتفاقات خوبی که آغاز و محقق شده و خبرهای خوبی که می شنویم از جمله آزاد شدن منابع ارزی کشور و بازگشت این سرمایه ها، از سرگیری همکاری کشورها و شرکتهای بزرگ با ایران شاهد شکوفایی بیش از پیش صنعت خواهیم بود.
اگر در پایان نکته باقی مانده بفرمایید.
خوشبختانه در حوزه خودکفایی پیشرفتهای بسیار خوبی داشته ایم و تحریم باعث شد که سازندگان داخلی در زمینه ساخت تجهیزات مورد نیاز ورود کنند و خوشبختانه هم اکنون بخش بسیار زیادی از تجهیزات صنعت نفت در داخل کشور تولید می شود. مسلما باید بخشی از این تجهیزات نیز وارد شود که با تحقق برجام این فرآیند تسهیل می یابد. در مجموع با تحقق این فرآیند، زمان اجرا و قیمت تمام شده پروژه کاهش می یابد و این موضوع باعث می شود که دوره بازگشت سرمایه سریع تر اتفاق بیفتد و هزینه کمتری را صرف اجرای پروژه ها کنیم.
نظر شما