به گزارش شانا، دفتر مطالعات انرژی، صنعت و معدن مرکز پژوهشهای مجلس با بیان این مطلب که به طور معمول انتظار بر این است که افزایش رشد اقتصادی بتواند از طریق افزایش تقاضا برای نیروی کار و افزایش استخدام، نرخ بیکاری را کاهش دهد، افزود: با این حال شواهد نشان می دهند که باوجود تحقق رشد صنعتی در دهه های گذشته، این رشد نتوانسته نرخ بیکاری را کاهش دهد و در یک دوره 10 ساله در مجموع تنها حدود 19 درصد به شاغلان صنعتی اضافه شده که معادل رشد میانگین سالانه اشتغال 1.9 درصد است.

این میزان اشتغال جدید به میزانی نبوده است که تاثیر معناداری بر نرخ بیکاری داشته باشد.

به نظر می رسد که کاهش میانگین نرخ رشد صنعتی طی یک دهه گذشته، عدم پایداری و نوسانی بودن رشد صنعتی و تمرکز بیشتر بخش صنعت به صنایع سرمایه بر از عمده ترین دلایلی است که می توان برای اشتغالزایی ناکافی در بخش صنعت برشمرد.

از سوی دیگر بررسیها نشان می دهند که به دلیل بروز مشکلات مختلف و تعطیلی واحدهای صنعتی، تعداد کارگاه های صنعتی در یک دهه گذشته کاهش یافته که در نتیجه آن توان اشتغالزایی بخش صنعت با مشکل مواجه شده است.

همچنین در طول زمان تغییرات و نوسانات رشد اقتصادی در بخش صنعت افزایش یافته به طوری که علاوه بر کاهش میانگین نرخ رشد صنعتی پس از برنامه سوم توسعه، نوسان رشد صنعتی نیز افزایش یافته است که این موضوع خود مانعی برای اشتغالزایی در این بخش به شمار می رود.

یافته های این مطالعه همچنین نشان می دهند که تمرکز بخش صنعت در ایران بیشتر بر صنایع سرمایه بر است که این منابع به رغم ارزش افزوده زیادی که ایجاد می کنند، در مقایسه با صنایع کاربر از اشتغالزایی پایینی برخوردارند.