نمایندگان مجلس شورای اسلامی هفته پیش پرسش از وزیر نفت را در دستور کار خود قرار دادند، اما رأی اکثریت مجلس به عنوان هویت واحد مجلس شورای اسلامی از جواب‌های زنگنه قانع شد و وی را بار دیگر تایید کرد. سرانجام این نمایندگان راه را تغییر دادند و حالا دست به دامان نامه‌نگاری شده‌اند.
این اصرار نمایندگان برای تخریب زنگنه بسیاری از ساختارها را زیر سوال می‌برد، زیرا وزیر نفت توسط سران کشور و خود نمایندگان مجلس تایید شده است و چنین اقدام‌هایی نتیجه‌ای جز ایجاد رخنه در وفاق ملی ندارد.
منطق قانون اساسی برای چارچوب تفکیک قوا به این صورت است که اقلیت یک قوه برای خواسته‌های فراقانونی خود نمی‌توانند برای قوای دیگر تعیین تکلیف کنند.
پرسشی که از این نمایندگان پرسیده می‌شود این است، چرا به قوانینی که خودشان وضع کرده‌اند پایبند نیستند؟
این نمایندگان اظهار کرده‌اند که مدیریت بیژن زنگنه متناسب با شرایط بحران نیست، این در حالی است که این وزیر جهادی پیش‌تر خود را در دوران جنگ و بازسازی ثابت کرده است و دولت و مردم پاکدستی وی را تایید کرده‌اند.
در چند سال گذشته شاهد بودیم که زنگنه چگونه در شرایط بحرانی سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) را با آن همه مخالفت، به دنبال خود کشانده و همیشه مواضع ایران را به‌صورت پیروزمندانه در رأس نشانده است.
دیده‌ایم که زنگنه چگونه در شرایط بحرانی تحریم ایران را در بنزین به خودکفایی رساند و گزینه تحریم بنزین را به کلی برای آمریکا حذف کرد.
زنگنه در شرایطی که همه بر این باور بودند صادرات نفت ایران به شدت کاهش می‌یابد، در شرایط بحرانی، صادرات نفت را در سطحی نگه داشته است که همین نمایندگان مجلس از درآمدهای نفتی ابراز رضایت می‌کنند.
زنگنه در شرایطی روی کار آمد که گفته می‌شد هر کسی که مدیریت را پس از دوران مدیریت اسفبار پیشین بر عهده بگیرد یا باید مجنون باشد یا عاشق.
اما وزیر نفت عاشقانه کار را به‌عهده گرفت و از همه فرصت‌های سوخته شده دوران پیشین، بارقه‌هایی ساخت که دوباره صنعت نفت کشور را در مجامع بین‌المللی مطرح کرد.
صادرات نفت ایران که در پایین‌ترین حد ممکن قرار داشت و توسط واسطه‌هایی مانند بابک زنجانی اداره می‌شد، دوباره در دوره وزارت زنگنه قدرت گرفت و کشورهای بسیاری دوباره برای خرید نقت ایران صف کشیدند.
شرکت‌های نفتی اروپایی در حالی در دوره زنگنه برای مناقصات در ایران شرکت می‌کردند که پیش از آن به هیچ وجه حتی به گزینه ایران نیز فکر نمی‌کردند.
شاید این نمایندگان تعریف جدیدی از مختصات مدیریت بحران دارند که دیگران نمی‌دانند. ای کاش تنها به جای مخالفت صرف با زنگنه راهکار بدهند که دیگر چه کاری باید انجام شود تا مدیریت در زمان بحرانی محسوب شود.
این نمایندگان همچنین باید اعلام کنند که اگر زنگنه نمی‌تواند در شرایط بحرانی مدیریت کند، چه کسی مناسب این جایگاه است؟ آیا واقعا هدفی برای این مخالفت‌های بی‌اساس دارند؟ یا تنها تلاش می‌کنند که جایگاه وزیر نفت را به چالش بکشند؟
نمایندگانی که اقدام به نوشتن و ارسال این نامه کرده‌اند، باید بدانند که این کار نقض نص صریح قانون اساسی درباره تفکیک قواست.
از این رو می‌توان دریافت این نمایندگان که حتی رأی اکثریت مجلس را همراه خود ندارند، در این نامه اعتبار نمایندگی خود را خدشه‌دار کرده‌اند و نویسندگان این نامه تنها 72 شهروند عادی محسوب می‌شوند. بر این اساس قوای دیگر و به‌خصوص رئیس جمهوری نباید به متن آن به‌عنوان درخواست نمایندگان مجلس اعتنا کنند.
در همین راستا جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در دفاع از اقدام‌های مثبت وزیر نفت، به‌ویژه تاثیرگذاری ایران بر تصمیم اخیر اوپک برای بهبود شرایط بازار نفت عنوان کردند که در شرایط کنونی، شخصی بهتر از زنگنه برای وزارت نفت وجود ندارد.
شهباز حسن‌پور بیگلری، مهرداد لاهوتی و غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی، به عنوان اعضای کمیسیون برنامه و بودجه و همچنین عبدالحمید خدری و اسدالله قره‌خانی به‌عنوان اعضای کمیسیون انرژی مجلس، از عملکرد بیژن زنگنه، وزیر نفت، در بخش‌های مختلف صنعت نفت، به‌ویژه مقابله با تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی و عملکرد و مذاکرات فشرده هیئت جمهوری اسلامی ایران در صدوهفتادوپنجمین نشست سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) قدردانی کردند.
گفته‌های این نمایندگان مبین آن است که زنگنه همچنان مورد تایید نمایندگان مجلس است و جمعی قلیل تنها تلاش می‌کنند یک وزیر کارآمد را تحت تاثیر این حاشیه‌سازی‌ها قرار دهند. حاشیه‌سازی‌هایی که در این شرایط بحرانی می‌تواند مشکلاتی جدید برای کشور ایجاد کند.
هاتف فرج‌اللهی
منبع: عصر اقتصاد
نظر شما