به گزارش شانا، در متن اداره کل روابط عمومی وزارت نفت به این گزارش که ۲۴ خردادماه منتشر شده، آمده است:
۱) هر کشوری در تعیین و ترسیم شیوه همکاری‌های خود با دیگر کشورها اختیار و اراده تام دارد، همکاری‌های اقتصادی ایران در زمینه نفت و گاز با دیگر کشورها و همسایگان نیز تابعی از همین حقیقت است، متاسفانه در ماه‌های اخیر در یک طیف رسانه‌ای همسو که خبرگزاری مهر هم بخشی از زنجیره آن است شاهد شکل گیری یک موج عجیب رسانه‌ای هستیم که هسته اصلی آن را اظهار تاسف از متنوع شدن سبد گاز وارداتی کشور ترکیه (یا دیگر همسایگان) شکل می‌دهد، متاسفانه برخی رسانه‌ها پشت نقاب دفاع از منافع ملی ایران بدترین ضربه را به چهره منطقه‌ای ایران وارد می کنند، مزید استحضار خبرگزاری مهر و مخاطبان ارجمند تاکید می‌کنیم: از قرن نوزدهم به این سو و با پایان یافتن عصر استعمار، به‌طور معمول کشورها سعی می‌کنند در تامین نیازهای (و در عصر حاضر به‌طور ویژه در زمینه انرژی) خود سبدی متنوع را شکل دهند بر همین اساس امروزه انحصاری شدن وابستگی یک کشور به یک شرکت/ کشور خاص در تامین انرژی یک مخاطره در اصول و قواعد مدیریت انرژی است، ترکیه هم از این قاعده مستثنی نیست و هرچند همیشه اعتقاد داشته‌ایم که تکیه کشور ترکیه به تامین انرژی گاز مورد نیازش از کشور دوست و همسایه قدیمی‌اش ایران بی‌شک «مطمئن‌ترین، آسان ترین و کم مخاطره‌ترین» گزینه بوده و در آینده نیز خواهد بود اما غیر منطقی است که ما در وزارت نفت ایران از سوی رسانه‌های ایرانی با عجیب‌ترین ادبیات محکوم به تعلل و کم‌کاری شویم که چرا ترکیه با کشوری دیگر قرارداد خرید گاز امضا کرده است! مگر ممکن است در روزگار تجارت آزاد و جهان بی‌مرز، انتظار داشته باشیم کشوری الزاما همانطور که ما می‌خواهیم تجارت کند!؟ جمهوری اسلامی ایران با کشور ترکیه یک قرارداد بلندمدت و قابل تمدید گاز دارد که هنوز سررسید پایان آن فرا نرسیده است و انتظار می‌رود در سایه همکاری‌های مشترک دو کشور، قرارداد صادرات گاز به ترکیه به عنوان بخشی از روند توسعه همکاری‌های اقتصادی تمدید شود، ضمنا معمولا قراردادهای صادرات با خط لوله در سالهای پایانی قرارداد نخست مورد مذاکره برای تمدید قرار می‌گیرد و دغدغه پرشور خبرگزاری مهر در حالی که هنوز بیش از پنج سال از قرارداد باقی است بی‌دلیل و احتمالا ناشی از عدم اطلاع از ماهیت مذاکرات قراردادی (فنی و حقوقی) است.
۲) در ادامه همین گزارش و در گفت‌وگو با فردی که کارشناس حوزه گاز معرفی شده است مطالبی عجیب و غریب نقل شده است که مرور آنها خالی از لطف نیست، مثلا کارشناس محترم با اشاره به قرارداد صادرات ۳ ساله گاز میان توتال و ترکیه نتیجه‌گیری کرده است که «در حقیقت ترکیه قصد دارد با عقد قراردادهای جدید سهم ایران را در سبد خود کاهش داده و در ادامه با فشارهای آمریکا در جنگ گازی، به صفر برساند» کسی هم از ایشان نپرسیده که شما چگونه از امضای یک قرارداد تجاری گاز میان توتال و ترکیه توانسته‌اید به این نتیجه محیرالعقول برسید! در حقیقت با این مفروضات متوهمانه مشخص است که ریشه تجزیه و تحلیل‌های این گزارش نه فکت‌های فنی و اقتصادی بلکه تئوری‌های «دشمن‌انگاری» و پیشفرض‌هایی از جنس «مرغ از قفس پرید» است! به همین دلیل و از آنجا که سخنان کارشناس محترم عمدتا ناشی از همین رویکرد غیرعلمی و غیرکارشناسی است شایسته پاسخ فنی نمی‌دانیم اما درباره تهمت‌هایی که ایشان نسبت به وزارت نفت و وزیر نفت مطرح کرده‌اند ناگزیر از پاسخ و نیز پیگیری حقوقی هستیم.
۳) در بخشی از این گزارش با میان تیتر «زنگنه مخالف صادرات ۲ برابری گاز به ترکیه! /کارشناس مورد اشاره گفته است «ترکیه در سال ۹۲ پس از آنکه ترک‌ها پیشنهاد افزایش گاز از ایران به میزان دو برابر را مطرح کردند ولی شخص وزیر نفت با آن مخالفت کرد» که این سخن یک دروغ آشکار است و به نظر می‌رسد بیان چنین گزاره‌هایی با هدف «سندسازی جعلی» در رسیدگی‌های حقوقی به اختلافات احتمالی میان ایران و ترکیه در مسئله صادرات گاز بیان شده باشد و لازم است ابعاد این سندسازی فریبکارانه با دقت بیشتری توسط نهادهای ذیصلاح پیگیری شود، از نکات جالب توجه هم این است که کارشناس محترم مستندی برای این ادعای خود ارائه نمی‌کند و گزارشگر خبرگزاری مهر هم طبق معمول چگونگی طرح این ادعای بزرگ را تفحص نمی‌کند.
۴) یکی از تاسف‌بارترین مسائلی که وزارت نفت با آن روبه‌روست رویکرد ساده‌انگارانه و خیالبافانه افرادی است که ممکن است ردای کارشناس را بر تن خود بیندازند و متاسفانه برخی رسانه‌ها هم بی‌اطلاع از الزام‌های و بدیهیات عرصه صادرات انرژی تنها به تولید محتوا مشغول هستند، برای نمونه در همین گزارش کارشناس مدعی می‌گوید: ایران با داشتن ۱۸ درصد از منابع گازی جهان بعد از روسیه در جایگاه دوم قرار دارد، اما به علت نداشتن برنامه‌ای منسجم برای صادرات گاز به کشورهای هم جوار و تعلل وزارت نفت در تمدید قراردادهای قبلی و عقد قرار داد جدید با کشورهای منطقه، عملاً تا چند سال آینده، از بازار گاز جهانی حذف خواهد شد و بازیگری منفعل در بازار گاز در اختیار دیگر بازیگران همچون بازار نفت خواهد بود، نخست ایران با صادرات روزانه حدود ۴۸ میلیون مترمکعب گاز بزرگترین صادرکننده گاز در منطقه خاورمیانه است و قراردادهای صادرات گاز ایران به کشورهای ترکیه، عراق، ارمنستان و پاکستان هم قراردادهایی رسمی و تعهدآور است، صادرات گاز به سه کشور یادشده در حال اجراست و درباره قرارداد صادرات گاز به پاکستان پیش‌تر بارها توضیح دادیم که ایران همچنان منتظر اراده پاکستان در اجرای خط لوله در اراضی این کشور است و همچنان حق شکایت و مطالبه غرامت را محفوظ داشته است.
نظر شما