به گزارش خبرنگار شانا، متن سخنان بیژن زنگنه در مراسم صبح امروز (جمعه، ۲۴ اردیبهشت‌ماه) آن‌ مرحوم در بهشت زهرا به شرح زیر است:

«کلُّ مَنْ عَلیها فَان وَ یبقَی وَجْهُ رَبَّک ذوالجلالِ والاکرامِ

این آیه‌ای است که برای درگذشتگان می‌خوانند. اصل توصیه برای خواندن سوره الرحمن برای رسیدن به همین آیه است. «کلُّ مَنْ عَلیها فَان» هرکه روی زمین است دستخوش مرگ و فناست و آنچه باقی است «وَجْهُ رَبَّک ذوالجلالِ والاکرامِ» خدای باجلال و عظمت است.

چند روز گذشته در یادداشتی برای مرحوم حسین کاظم‌پور نوشتم که با وجود آنکه یک سال از درگذشت‌شان می‌گذرد هنوز فقدانش را باور نکردم و هنوز در روزهای سختی دنبال آن یار عزیز، دلسوز، فهیم و شریف می گردم.

عنوان کردن صفت «مهربان» برای مرحوم کاظم‌پور خیلی کم است. او انسان خانواده دوست، شریف و از همه مهم‌تر «وطن دوست» بود. وقتی پای ایران به میان می‌آمد برای وطنش، مردمش و عزت این سرزمین از هیچ چیز کوتاهی نمی‌کرد. در پیشگاه خداوند متعال شهادت می‌دهم او برای عزت ایران با تمام وجود مایه گذاشت.

من در شرایط بسیار سختی با او همرزم بودم. او در جایی که منافع ملی در خطر بود ذره‌ای نزول نمی‌کرد و کوتاه نمی‌آمد و به معنای واقعی «مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ، از میان مؤمنان مردانی‏‌اند که به آنچه با خداعهد بستند صادقانه وفا کردند» بود.

از خدا بخواهیم صفات انسان‌دوستی، وطن‌پرستی، شرافتمندی، از خودگذشتگی، به‌خاطر دیگران خدمت‌ کردن، توقع‌ نداشتن، منت بر سر دیگران نگذاشتن و ... او در کشور باقی بماند و این صفات در خانواده و دوستانش توسعه پیدا کند و در فرزندان ما چنین ویژگی باشد. اگر ایران حفظ شده به‌خاطر چنین فداکاری‌ها و به‌خاطر چنین انسان‌هایی بود.

باید تلاشمان در مدت کوتاه زندگی این باشد که با روی سفید و با وجدان آسوده از دنیا برویم و این جز با «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ، هرگز به نیکی دست نمی‏‌یابید، مگر آنکه از آنچه دوست دارید (در راه خدا) انفاق کنید» محقق نمی‌شود. مرحوم کاظم‌پور اردبیلی به معنای واقعی انسان شریف، درست و خدوم بود. خداوند ان‌شاء‌الله  درجاتش را متعالی و با بزرگان و شهدا محشورش کند.

او چیزی از جمهوری اسلامی نمی‌خواست. هر آنچه در توان داشت به جمهوری اسلامی، مردم و عزت کشورش خدمت کرد. این صفات بسیار بسیار بسیار مهم است. ممکن است امروز برخی این صفات را ضعیف کرده باشند، اما اساس بقای این کشور و اساس بقای انسانیت بر همین صفات استوار است.

من برای از دست دادن چنین دوست، یار و برادری متأسفم و به خانواده محترم ایشان تسلیت می‌گویم و از خداوند می‌خواهم به شما صبر دهد. کسی که صبر می‌کند خداوند اجر بی‌حساب به او می‌دهد. خداوند به شما و ما صبر بدهد.

امیدواریم آخر زندگیمان خوشنام و نیکنام باشیم و با سربلندی، عزت و عاقبت به‌خیری این دنیا را ترک کنیم و یاد و رفتارمان به‌گونه‌ای باشد که خیری از ما به مردم برسد.»