نخستین سال‌های پس از جنگ بود که ستاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس وزارت نفت با هدف‌های متعالی و بلند شکل گرفت. چند سال بعد در وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی نیز این ستاد تشکیل شد تا هر مجموعه‌ای بتواند به تفکیک، تأثیر و نقش خود را در دفاع مقدس توصیف و تبیین کند.
با توجه به نقش‌آفرینی بسیار پررنگ اهالی صنعت نفت در هشت سال جنگ تحمیلی، این ستاد در وزارت نفت نیز تشکیل شد و زیر نظر بسیج وزارت نفت فعالیت کرد تا اینکه سال ۱۳۹۲ به اداره کل روابط عمومی وزارت نفت منتقل شد.
به مناسبت هفته دفاع مقدس و مروری بر تاریخچه این ستاد و فعالیت‌های آن و نقش و تأثیر خانواده بزرگ صنعت نفت در هشت سال جنگ تحمیلی با وحید بهزادی از مسئولان سابق ستاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس وزارت نفت که از رزمندگان و جانبازان دوران دفاع مقدس است، گپ و گفتی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
اهل کجا هستید و چگونه وارد خانواده بزرگ صنعت نفت شدید؟
متولد ۱۳۴۷ در گچساران هستم، البته اصالتاً مسجدسلیمانی‌ام و بزرگ‌شده شهر آبادانم. متأهل هستم و دو فرزند پسر دارم. پدر و پدربزرگم نیز نفتی بودند. پدرم رئیس شرکت بهره‌برداری نفت و گاز گچساران بود و ۴۹ سال و نیم سابقه داشت. ایشان در واقع با نزدیک به نیم قرن سابقه کار بازنشسته شدند و سال ۱۳۸۱ به رحمت خدا رفتند. برخی از برادرانم، پدر همسر و برادر همسرم نیز نفتی هستند.
درست پس از جنگ با ورود به پالایشگاه نفت آبادان وارد صنعت نفت شدم. اکنون نیز استخدام رسمی این پالایشگاه هستم. در این پالایشگاه هم کارمند روابط عمومی بودم و هم کارمند آزمایشگاه. در آبادان بودم تا اینکه سال ۱۳۷۴ در مقطع کارشناسی دانشگاه تهران در رشته هنر با رتبه شش پذیرفته شدم. به همراه خانواده‌ام به تهران انتقال یافتم و وارد اداره کل روابط عمومی وزارت نفت شدم و تا سال ۱۳۸۰ در آنجا مشغول به کار بودم.
بعد از آن تا سال ۱۳۸۴ در دفتر معاون وزیر و مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فعالیت داشتم. از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۷ مشاور مدیرعامل گاز و رئیس روابط عمومی شرکت مهندسی و توسعه گاز بودم. از سال ۱۳۸۸ نیز دوباره به روابط عمومی ستاد برگشتم و تا الان در همین جا خدمت می‌کنم. ۳۴ سال است که در صنعت نفت مشغول به کارم. مدرک کارشناسی‌ام را در رشته هنر گرفتم. کارشناسی ارشد را نیز در رشته مدیریت امور فرهنگی و همچنین دوران دکترا را در رشته مدیریت بازرگانی به پایان رساندم.
خودتان هم سابقه رزمندگی و جانبازی دارید، در کجا مجروح شدید؟
نزدیک به ۵۷ ماه سابقه حضور در جبهه‌ها دارم و جانباز و رزمنده دفاع مقدس هستم. من در منطقه زلیخا در جنوب کشور و در عملیات آزادسازی زبیدات جانباز شدم. افتخار می‌کنم که از بچه‌های دوران دفاع مقدس محسوب می‌شوم، دورانی که صداقت، شفافیت و کار برای رضا خدا، شاخصه‌های اصلی آن بود. بین بر و بچه‌های رزمنده همیشه یک صمیمیت بالایی وجود داشت. برای انجام کار از همدیگر سبقت می‌گرفتند، حتی برای رفتن روی مین‌های جنگی.
ستاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس وزارت نفت از چه زمانی تشکیل شد؟
پیش از اینکه از پیشینه ستاد حفظ آثار نشر و ارزش‌های دفاع مقدس وزارت نفت سخنی بگویم، باید از مسئولان و کارکنانی که در سال‌های گذشته در راه تبیین نقش صنعت نفت در دفاع مقدس فعالیت کردند، صمیمانه تشکر و قدردانی کنم. متأسفانه بیشتر مردم از نقش کارکنان صنعت نفت در هشت سال دفاع مقدس بی‌خبرند. در حالی که در هشت سال دفاع مقدس، ما چه شهدا و جانبازانی تقدیم کرده‌ایم. اینها همه در شرایطی بود که نه در تولید، نه در صادرات و نه حتی در سوخت‌رسانی از سوی صنعت نفتی‌ها، کوچک‌ترین خللی وارد نشد.
می‌دانیم که وقتی مسئله جنگ پیش می‌آید، یک مؤلفه مهم در مقاومت و پیروزی، بحث سوخت است. در صنعت نفت در این باره جانفشانی‌ها شده و کارهای هنری - فرهنگی زیادی می‌توان انجام داد. ستاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس وزارت نفت، پس از جنگ تأسیس و تلاش شد تا نقش وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی در جنگ به‌طور تفکیکی‌تر مشخص شود.
این ستادهای وزارتی و سازمانی، به نوعی زیر نظر ستاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس کل کشور بودند. ما نیز در صنعت نفت در این باره هدف داشتیم و می‌خواستیم نقش وزارت نفت را در دوران هشت ساله دفاع مقدس به افکار عمومی و کارکنان جدید صنعت نفت معرفی و فرهنگ کار و فعالیت‌های نفتی‌ها را در آن دوران خاص، تبیین کنیم. این کار تا پیش از سال ۱۳۹۲ به‌عهده بسیج وزارت نفت بود. بنده نیز با حکم مدیرکل روابط عمومی وقت وزارت نفت، رئیس اجرایی این ستاد بودم. نظر این بود که در واقع به‌دلیل کارها و فعالیت‌های روابط عمومی، ستاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس در چارچوب روابط عمومی خیلی بهتر می‌تواند معرفی شود و فعالیت کند. تا آبان سال ۱۳۹۵ به فعالیت مشغول بودیم تا اینکه ستاد به همراه موزه‌های نفت از روابط عمومی جدا شد.
چه اهدافی را دنبال می‌کردید و به چه محصولاتی رسیدید؟
در کارهایمان تلاش کردیم آمار دقیق و موثق را ارائه کنیم. برای مثال تأسیسات چه زمان یا زمان‌هایی دچار حمله شده، چند بار بمباران شده، چند نفر در آن شهید شدند و...، همچنین سایت ستاد را تأسیس و رونمایی کردیم. کتاب‌هایی چون همسفران ققنوس و خارک، جنگ، مقاومت را منتشر کردیم و با بیش از ۷۰ تا ۸۰ مصاحبه تصویری بلند، با مدیران و کارکنانی که در میدان‌های جنگی صنعت نفت و مناطق عملیاتی درگیر دفاع، حضور داشتند، انجام دادیم که آرشیو شده‌اند.
در کل باید بگویم خیلی کارها در مدت سه سال و اندی انجام شد. همین الان اگر ستاد دوباره در روابط عمومی فعال شود، آرشیو بسیار مفصل و قوی وجود دارد، در حدی که می‌توانیم ماهی یک کتاب تولید کنیم. در سایت ستاد، آرشیو و مستندات مربوط به جنگ را تأسیس کردیم. مستنداتی چون تحولات جنگی مناطق عملیاتی، صادرات نفت، بازسازی هم‌زمان با حملات و بمباران‌ها، سوخت‌رسانی‌ها، استمرار تولید، اچ‌اس‌ئی و پدافند غیرعامل، بهداری و شهید تندگویان، همچنین صنعت نفت هر منطقه را به‌طور جداگانه معرفی کردیم و رزمندگان و جانبازان هر منطقه از صنعت نفت را در سایت به‌طور جداگانه آورده‌ایم تا مخاطبان به‌طور منسجم، مرتب و ماندگار از نقش صنعت نفت در دفاع مقدس مطلع شوند.
یکی از مهم‌ترین اهدافی که در این ستاد داشتیم، این بود که الگوها و افتخارهای جنگی صنعت نفت را بشناسانیم و آنها را محفوظ نگه داریم، همچنین اسناد مکتوب و حجمی مربوط به نفت و دفاع مقدس را هم جمع کردیم. همه اشیا را به تهران انتقال دادیم و در نخستین نمایشگاه نقش دولت در دفاع مقدس در سال ۱۳۹۵ به نمایش گذاشتیم. در نهایت کوشش کردیم تجربه‌های مدیریتی در شرایط دفاع مقدس را معرفی کنیم و بازتاب دهیم. اگر صنعت نفت در دفاع مقدس، نقش خود را به‌خوبی ایفا نمی‌کرد، ما الان هیچ حرفی برای گفتن نداشتیم. بحث هزینه‌های جنگ، بحث بسیار مهمی بود. پشتیبانی از جنگ مسئله بسیار مهمی بود که به پشتوانه ایثارها و تلاش صادقانه کارکنان صنعت نفت به انجام رسید.
وضع ستاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس وزارت نفت به کجا رسید؟
وضعی که اکنون ستاد را تهدید می‌کند، بلاتکلیفی آن است. به نظر می‌رسد باید هرچه سریع‌تر تصمیم گرفته شود که ستاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس وزارت نفت به چه شکل پیش برود، بهتر است. آیا بناست در روابط عمومی بماند یا به بسیج منتقل شود؟ به هر حال ستاد از چنین وضع بلاتکلیفی بیرون بیاید. از این طریق متولی مشخص شود و کارهای رهاشده، ادامه یابد. کار این ستاد، یک وظیفه ملی و سازمانی است و نباید نسبت به دفاع مقدس برخورد و نگاه سیاسی داشت.
به نظر من بزرگ‌ترین اشتباه این بود که ستاد، ضمیمه موزه‌های نفت شد، زیرا هرکدام تعریف مشخصی دارند. در موزه‌ها بناست که چیزهایی از گذشته به اکنون نشان داده شود که بسیار ارزشمند است، اما کار ستاد، پویایی خاص خودش را دارد. فقط مربوط به گذشته نیست، بلکه بناست یک فرهنگ را منتقل کند. ما اکنون شهدای مدافع حرم را داریم که تعدادشان کم نیست. این فضای فرهنگی به حرکت و پویایی نیاز دارد.
منبع: نشریه مشعل
نظر شما