نفت صنعتی است با درآمدهای بالا، اما این ارزش‌آفرینی به سرمایه‌گذاری قابل‌توجهی در فرآیند توسعه و نگهداشت نیاز دارد.

سیاستمداران داخلی همواره موضوع توسعه در نفت‌وگاز را مورد توجه قرار داده‌اند و این در حالی است که حفظ و استمرار شرایط موجود نیز اهمیت بالایی دارد و سالانه حجم قابل توجهی از توان مالی و فنی صنعت نفت به این مقوله معطوف می‌شود.

هرچند صنعت نفت از جمله صنایعی است که نیازمند تجهیزات با فناوری بالاست و از این حیث بخش قابل‌توجهی از تجهیزات مورد نیاز از طریق بازارهای بین‌المللی تأمین می‌شود، با وجود این مبحث نگهداشت، نوسازی و تعمیر تجهیزات و تأسیسات در صنعت نفت از جمله خدماتی است که ارائه آن به میزان قابل توجهی در توان بازار و شرکت‌ها و پیمانکاران داخلی است و از این رو توجه به این بخش از صنعت نفت شکوفایی بازار داخلی و توسعه به کارگیری کالاهای ایرانی را به دنبال خواهد داشت.

امروزه توانمندی فنی، تجربی و مدیریتی پیمانکاران و تولیدکنندگان داخلی در مقایسه با 20 سال گذشته پیشرفت‌های شگرفی داشته است که با حمایت مناسب و الزام به رعایت استانداردهای کیفی قادر به رقابت با رقبای بین‌المللی خواهند بود.

در شرایطی که سال جدید از طرف رهبر معظم انقلاب سال حمایت از کالای ایرانی نامگذاری شده است، صنعت عظیم نفت با توجه به قابلیت‌ها و ظرفیت‌های قابل توجه خود می‌تواند در کنار فرآیندهای توسعه میدان‌های جدید، با سرعت بخشیدن به فعالیت‌های نوسازی تأسیسات گام مؤثری در بهبود کسب‌وکار داخلی و رونق بازار کالاهای ایرانی بردارد.

با وجود این، لازمه این کار توجه ویژه به تأمین منابع مالی مورد نیاز است. امروزه منابع مالی داخلی شرکت ملی نفت متأثر از محدودیت‌های قانونی و نوسان‌های بازار بین‌المللی نفت در سال‌های گذشته، با کاهش قابل توجه مواجه شده است، به گونه‌ای که اکثر برنامه‌های صنعت نفت و در رأس آنها فعالیت‌های حفظ ظرفیت و نوسازی تأسیسات با چالش تأمین مالی مواجه هستند.

براساس برآوردهای انجام شده، هزینه نگهداشت و نوسازی تأسیسات صنعت عظیم نفت و گاز سالانه رقمی حدود 5 تا 7 میلیارد دلار است که بازار بسیار  با اهمیت و مناسبی برای فعالیت صنایع متنوع داخلی است.

افزون بر حجم سرمایه‌گذاری بالای مربوطه، توجه نکردن به آن، خطر کاهش تا یک میلیون بشکه از ظرفیت تولید نفت‌وگاز کشور را به‌دنبال دارد. نگرانی زمانی دوچندان می‌شود که بدانیم در 15 سال گذشته، به رغم درآمدهای هنگفت نفتی، توجه ویژه‌ای به سرمایه‌گذاری در نگهداشت تأسیسات نفت‌وگاز صورت نگرفته است. در سال‌های اخیر نیز که صنعت نفت به دلیل افت قیمت‌های نفت و تحریم‌های بین‌المللی با محدودیت منابع مالی مواجه بوده است، بیشترین آسیب از کاهش جذب سرمایه‌گذاری در این حوزه بوده است. این در حالی است که با توجه به حساسیت و ریسک بالای فعالیت در صنعت نفت، افزایش ایمنی وضع موجود و استمرار تولید و انتقال نفت و گاز و فرآورده بر فرآیند توسعه آن اولویت دارد.

در سال حمایت از کالای ایرانی، حمایت از صنعت نفت که ارتباطات پیشین و پسین گسترده‌ای با صنایع مختلف دارد از طریق تسهیل فعالیت بخش خصوصی و رفع تنگناهای مالی و قانون‌گذاری، راهگشا و موتور محرک تحقق سیاست مورد نظر خواهد بود؛ سیاستی که در گام نخست جایگزینی نیازهای وارداتی با کالاهای تولید داخل و در گام بعد حضور تولیدکنندگان داخلی در بازارهای جهانی را هدف‌گذاری کرده و به نظر می‌رسد صنعت نفت بیشترین قابلیت را در تحقق آن دارا باشد.

شاهین زیدآباد