سخنان اخیر هدایت‌الله خادمی، نماینده ایذه و باغملک در مجلس، واکنش‌های فراوانی در پی داشت و به همین دلیل هم منتظر بودیم تا شاید ایشان حرف‌های خود را اصلاح کند یا در مورد آن توضیح دهد. حتی برخی معتقد بودند که شاید این حرف‌ها را به طعنه و کنایه زده باشد که مروری بر حرف‌های ایشان نشان می‌دهد اینطور نیست. ایشان هنوز حرف‌هایش را اصلاح نکرده و به همین دلیل به نظر می‌رسد به حرف‌هایی که زده اعتقاد دارد.

حتما می‌دانید که خادمی گفته بود: در شرایطی که به ما اجازه نمی‌دهند نفت بفروشیم و کالای مورد نیازمان را وارد کنیم، ممنون روسیه هم هستیم که به ما کالا می‌دهد تا از گرسنگی نمیریم. در حال حاضر وضع ما به گونه‌ای است که باید بین بد و بدتر یکی را انتخاب کنیم، باید بین این‌که نفت به روسیه بدهیم و در قبال آن مواد روزانه‌مان را تامین کنیم یا این‌که اصلا نتوانیم مواد اولیه مورد نیازمان را هم تامین کنیم، یکی را انتخاب کنیم.

در واقع بخش دوم صحبت‌های خادمی که سخن از انتخاب بین بد و بدتر به میان آورده است نشان می‌دهد که او این حرف‌ها را کاملا جدی مطرح کرده است، البته اعتقاد دارم اگر بحث تهاتر کالا و نفت با روسیه، به جای سفر علی اکبر ولایتی، در سفر محمدجواد ظریف یا بیژن زنگنه مطرح می‌شد، سخنان آقای خادمی کاملا فرق می‌کرد و او از موضع متفاوتی برخورد می‌کرد. کما این‌که در سال‌های اخیر همواره منتقد دولت و به‌ویژه وزارت نفت بوده است.

اگر ظریف یا زنگنه، درباره تهاتر کالا و نفت سخن گفته بودند، آن وقت آقای خادمی با موضعی طلبکارانه وارد می‌شد و احتمالا می‌گفت چرا ما را به جایی رسانده‌اید که به این خواری تن بدهیم؟! او در موارد دیگری ثابت کرده دوست دارد به عنوان یک منتقد شناخته شود و به همین دلیل حتی درباره کارهای مثبتی که در قراردادهای نفتی یا در مورد مذاکرات با اروپایی‌ها انجام می‌شد نسبت به دولت و وزرایی همچون ظریف و زنگنه موضعی انتقادی می‌گرفت. حتی در مورد حضور زنگنه در نشست‌های مختلف اوپک نیز همواره به گونه‌ای صحبت می‌کرد که گویی زنگنه هیچ دستاوردی در اوپک نداشته است، اما الان اوضاع فرق می‌کند. باید از ولایتی حمایت کند.

اما آقای خادمی که هنوز حرف‌هایش را اصلاح نکرده و من هنوز هم امیدوارم که برای حرف‌هایش توضیحی داشته باشد، بهتر است به جای حمایت از تهاتر کالا و نفت و شکر خدا به جا آوردن بابت این‌که از گرسنگی نمی‌میریم، چند سوال از آقای ولایتی بپرسد. البته طبیعتا در قامت مصاحبه‌ای با یکی از خبرگزاری‌ها. چون برخلاف ظریف و زنگنه و حتی روحانی، که برای پاسخگویی به پرسش‌های نمایندگان مجلس باید به پارلمان بروند، آقای ولایتی در جایگاه پاسخگویی به پارلمان نیست و به قول یکی از نمایندگان مجلس، بهروز بنیادی، صرفا می‌توانند او را به عنوان میهمان به مجلس دعوت کنند! ضمن این‌که اگر هم بخواهد به مجلس بیاید به دلیل مشغله‌های فراوان و شغل‌های متعددش، امکانش بسیار محدود است. 

آقای خادمی می‌تواند از آقای ولایتی بپرسد جزئیات تهاتر کالا و نفت با روسیه چیست؟ می‌تواند بپرسد ماجرای ۵۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری روس‌ها در ایران چیست و آنها قرار است در چه بخش‌هایی سرمایه‌گذاری کنند؟ می‌تواند از ولایتی بپرسد چرا پس از آنکه او از سرمایه‌گذاری ۵۰ میلیارد دلاری روس‌ها سخن گفت، روس‌ها از آن ابراز بی‌اطلاعی کردند؟! می‌تواند از ولایتی بپرسد از روس‌ها که قبلا پای همه قطعنامه‌های تحریم ضد ایران را امضا کردند و حاضر به وتوی هیچ کدام از آنها نشدند، چطور انتظار دارد مایه امید ایران شوند تا از گرسنگی نمیریم؟! حتی آقای خادمی می‌تواند به سبک یادآوری‌هایی که در مورد خلف وعده توتال در سنوات گذشته خطاب به زنگنه داشت، میزان سرمایه‌گذاری نزدیک به صفر روس‌ها در پروژه‌های نفت و گاز ایران را در سال‌های قبل به آقای ولایتی یادآوری کند.

البته آقای خادمی سکوت کرده چون کسی که به سفر رفته و آن حرف‌هایی را زده که روس‌ها هم تاییدش نکرده‌اند، ولایتی بوده، نه زنگنه یا ظریف. ما هم احتمالا باید افتخار کنیم به حضور امثال آقای خادمی در مجلس که ممنون روس‌ها هستند که اجازه نمی‌دهند از گرسنگی بمیریم! هرچند هنوز هم امیدوارم آقای خادمی حرف‌هایش را اصلاح کند.

حمیدرضا شکوهی

منبع: کانال تلگرامی از نفت چه خبر؟