درست چند روز پس از انجام عملیات وعده صادق ۲ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در خاک فلسطین اشغالی و پرتاب ۲۰۰ موشک بالستیک از جمله موشک هایپرسونیک فتاح و خیبرشکن به پایگاههای نظامی رژیم صهیونیستی به تلافی شهادت فرماندهان ارشد جبهه مقاومت و سردار نیلفروشان، در شرایطی که خبرها حاکی از حمله تلافیجویانه به ایران و تأسیسات هستهای، نفتی و گازی ایران بود، محسن پاکنژاد، وزیر نفت راهی عسلویه و خارک شد.
مأموریت پوشش خبری سفر پاکنژاد به عسلویه و خارک و همراهی با او به ما ابلاغ شد. نگرانی خانواده زیاد است اما وقتی مسئولان چنین تصمیمی دارند، تیم رسانهای هم باید همراه او برود، اما این پرسش در ذهنمان است که واقعا چرا وزیر در این شرایط جنگی مقصد نخستین سفر کاری خود را عسلویه و خارک انتخاب کرده است!؟
پروازمان دقایقی پس از اذان صبح روز شنبه (۱۴ مهر) است. مثل همیشه جلوی کانتر پرواز عسلویه کارکنان و کارگران برای رفتن به عسلویه و آغاز ۱۴ روز کاری در شرایط سخت صف کشیدهاند. کارت پروازهایمان را میگیریم و با توکل به خدا سوار هواپیما میشویم. پس از یک ساعت و نیم پرواز و فرود در فرودگاه خلیج فارس و به محض باز شدن در هواپیما، گرمای هوا و شرجی آن به صورتمان میزند تا یادمان بیندازد اینجا هنوز خبری از پاییز نیست.
مدیران ارشد نفتی مستقر در منطقه ویژه اقتصادی پارس جنوبی پای پلکان هواپیما برای استقبال از وزیر آمدهاند. تا به خودمان بیاییم، وزیر و همراهانش کت و شلوارهای اتو کشیده خودشان را درآورده و لباسهای یکسره مناطق عملیاتی را پوشیدند و برای سوار شدن به بالگرد آمادهاند. بوی ناخوشایند گاز و گوگرد را حس میکنیم، بویی که تحملش مشکل است اما هربار یادآور تلاش کارکنان صنعتی است که اقتصاد ایران را سرپا نگه میدارند و امنیت انرژی کشور را تضمین میکنند.
افراد برای سوار شدن به هلیکوپتر و اعزام به سکوهای ۱۸ آلفا و اسپیدی ۵ آماده میشوند. آن سوی هلیکوپتر، خلیجفارس؛ آبی و آرام منتظر است. لحظات جالبی است، استرس کار و خبر با پسزمینه زیبای خلیج فارس رنگ دیگری به خود گرفته و گویی دریای پارس تأکید دارد که ایران در گذر تاریخ بارها آماج حمله دشمنان بوده اما همیشه مانند همین دریا، آرام و استوار مانده است و این بار نیز با وجود تهدیدها، دشمن این مرز و بوم کاری از پیش نخواهد برد.
کشتیها که در دور و نزدیک ساحل توقف کردهاند نیز حکایت از ادامه کار و فعالیت در پایتخت انرژی ایران دارند که حتی برای لحظهای متوقف نمیشود.
خلبان و مسئول فنی پرواز نکات لازم برای پرواز را گوشزد میکنند. وزیر نفت با لباس عملیاتی یکسره سفیدرنگ میان ازدحام مدیران و دیگر همراهانش مشخص است و سوار هلیکوپتر میشود. هیچکدام از همراهان حتی لحظهای تعلل ندارند و گامها محکمتر از همیشه برداشته میشود. هنوز ساعت ۱۰ صبح نشده است که بالگرد وزیر نفت روی سکوی فاز ۵ پارس جنوبی در نزدیکی مرز آبی ایران و قطر در خلیج همیشه فارس مینشیند. کارکنان مستقر روی سکو پس از ایستادن پروانههای بالگرد به استقبال ما میآیند.
آفتاب تمامقد، عرض اندام میکرد
گرما و رطوبت هوا روی سکو بسیار بیشتر از ساحل است و آفتاب تمامقد عرض اندام میکند. کارکنان با دیدن وزیر روی سکو آن هم در این شرایط حساس هم تعجب کرده و هم خوشحالاند. امید، یکی از کارکنان مستقر در این سکو میگوید شیفتمان تمام شده است اما به عشق دیدن وزیر و گفتن مطالباتمان روی سکو ماندهایم و به خانه برنگشتیم. یک لحظه خودم را جای آنها میگذارم، واقعا چطور ۱۴ روز میتوانند دور از خانواده با آن آب و هوا کار کنند و دم نزنند، آن وقت ما برای یک مأموریت چقدر نگرانی داشتیم.
پاکنژاد پس از خوش و بش با کارکنان به همراه مسئول فنی سکو بازدید را آغاز میکند و مسئول فنی مدام بر خودکفایی در تعمیرات اساسی سکو تأکید دارد و میگوید بهتازگی به همت متخصصان ایرانی سیستمهای شیر درونچاهی و اکولایزینگ و هم فشارسازی در چاههای گازی پارس جنوبی سبب شد مدت زمان تعمیرات اساسی کاهش یابد. وزیر مدام بهصورت کاملا تخصصی از تازهترین وضع بهروزرسانی و تعمیرات چاهها و وضع دکل حفاری در مجاورت سکو میپرسد و مشتاقانه گوش میدهد.
پیش از خداحافظی و گرفتن عکس یادگاری، کارکنان مستقر روی سکوی فاز ۵ پارس جنوبی دور وزیر جمع میشوند و از مطالباتشان بهویژه بستهشدن سقف حقوق میگویند. پاکنژاد در پاسخ آنها میگوید: اعضای جدید شورای حقوق و دستمزد کشور در دولت چهاردهم بهتازگی تعیین شدهاند و نمایندگان سرمایه انسانی وزارت نفت باید از حق مسلم کارکنان صنعت نفت بهویژه در مناطق عملیاتی و سکوهای دریایی دفاع کنند. بعید میدانم کسی مخالفتی با این موضوع داشته باشد، البته کمی صبر و انتظار لازم است، او ادامه میدهد: میدانم سخت است که سالها قول دادهاند اما عمل نشده، سعی میکنم بهزودی خبرهای خوشی را در مورد سقف حقوق به شما بدهم.
بدانید آنچه در توان دارم برای حفاظت از حق شما انجام خواهم داد
وزیر نفت میان کارکنان حاضر روی سکو تأکید میکند: کارکنان صنعت نفت در مناطق عملیاتی در حقیقت در خط مقدم جنگ اقتصادی ایران با کشورهای غربی هستند، برای همین هر جایی که میروم و در هر نشستی به مشقتهای کاری این کارکنان تأکید میکنم. پاکنژاد میگوید: تجربه ۳۳ روز کار روی سکوی گازی میدان سلمان در شرکت نفت فلات قاره هرگز یادم نمیرود. در آن روزها کاملاً سختی زندگی روی سکو را احساس کردم. همکاران ما در سکوهای دریایی وقتی فرزندشان به دنیا میآید یا پدر و مادرشان به رحمت خدا میروند امکان رفتن نزد خانواده خود را ندارند.
وزیر نفت خطاب به کارکنان و کارگران سکوی فاز ۵ پارس جنوبی تأکید میکند: بدانید آنچه در توان دارم برای حفاظت از حق شما خواهم کرد.
ساعت ۱۰ و ۳۰ دقیقه بالگرد ما سکوی فاز ۵ را ترک میکند و چند کیلومتر آنطرفتر روی سکوی آلفای فاز ۱۸ فرود میآید، این سکو به همت کارکنان مستقر روی آن روزانه ۵۰۰ میلیون فوتمکعب گاز، چیزی معادل گاز مصرفی یک استان کشور را تولید میکند.
مسئول سکو در دیدار با پاکنژاد حرف دلش را میزند و میگوید: حضور شما در این شرایط حساس در اینجا به کارکنان ما انرژی زیادی داده است. مسئول سکو از شرایط سخت کاری میگوید، اینکه نباید اجازه بدهیم حتی یک لحظه تولید متوقف شود، اینکه حتی در زمان خوابیدن و استحمام بیسیمها باید همراه کارکنان باشد تا به محض ایجاد مشکل بتوانند خود را بهموقع برسانند.
متأسفانه طی سالهای اخیر حق دریا، حق شیفت، حق نوبتکاری و دیگر حقوق با آغاز رعایت سقف حقوق از کارکنان مناطق عملیاتی و سکوهای دریای در صنعت نفت گرفته شده است، اما همه این عوامل و سختیها سبب نشده مردان صنعت نفت روحیه جنگنده خود را از دست بدهند. آنها در کانکسهای موقت روی سکو آن هم با هوای گرم و شرجی ۱۴ روز دور از خانواده زندگی و کار میکنند.
وزیر زمان زیادی را برای بازدید از سکوی فاز ۱۸ آلفا میگذارد و با کمال میل پای صحبتها و درددلهای کارکنان این سکو مینشیند. به هر طبقه از سکو که میرسد بلند سلام میدهد و به کارکنان خدا قوت میگوید. وقت برگشت است و ما و همراهان وزیر روی هلیپد در حال سوار شدن هستیم اما کارکنان همچنان با وزیر گرم صحبت هستند.
پاکنژاد در پایان خطاب به آنها میگوید: «بنده از جنس شما و نماینده شما در وزارت نفت هستم، بنابراین مرا به چشم وزیر نگاه نکنید، من هم مثل شما زندگی روی سکو را تجربه کردهام و با فرایندهای سخت آن آشنا هستم، تلاش میکنیم از حق شما در شورای حقوق و دستمزد دفاع کنیم. بنده خودم سالها درگیر سقف مستمر و غیرمستمر حقوق بودهام، پاداش میگرفتم اما بهدلیل پر شدن سقف آن پاداش به من تعلق نمیگرفت. شک نکنید که این موضوع را بهدقت دنبال خواهم کرد، معاونت توسعه سرمایه انسانی وزارت نفت با این موضوع کاملاً آشناست و در حال ارائه راهکار به شواری حقوق و دستمزد است.»
حرفهای وزیر آنقدر به دل کارکنان نشسته که بهصورت خودجوش صلوات میفرستند.
پس از بازگشت از دریا به یادمان شهدای گمنام عسلویه میرویم و پاکنژاد آنجا به مقام شامخ شهدای هشت سال دفاع مقدس ادای احترام میکند. پتروشیمی پارس، بندر صادراتی پتروشیمی، بندر متروکه یادگار امام، نیروگاه بعثت و پالایشگاه فازهای ۶ تا ۸ پارس جنوبی مقاصد بعدی هستند که تا آخر شب بهصورت کوتاه از آنها دیدن میکند.
رسانههای خارجی در بهت و ناباوری سفر عسلویه
پس از اتمام بازدیدها در مهمانسرای سیراف متوجه میشویم سفر وزیر نفت به عسلویه بازتاب گستردهای در رسانههای داخلی و خارجی بهویژه رسانههای رژیم صهیونیستی داشته است، چراکه این سفر در شرایط حساس و پرتنش منطقه خاورمیانه بهویژه این روزها که گزارشهای پرشماری درباره حملات رژیم صهیونیستی در رسانههای خارجی منتشر میشود، انجام شده است.
برای نمونه روزنامه «تایمز آو اسرائیل» در گزارش خود آورده است که پاکنژاد در پایتخت انرژی ایران اعلام کرد نگران بحران دشمنان نیستیم. «شبکه الجزیره ۲۴» هم ضمن پوشش این خبر اعلام کرد: وزیر نفت ایران در حالی به عسلویه سفر داشته که رژیم صهیونیستی تهدید کرده است تأسیسات صنعت نفت ایران را در اقدامی تلافیجویانه هدف حملههای خود قرار میدهد.
حضور وزیر نفت در خارک در اوج تهدیدهای جنگی
فردای آن روز با پرواز نیمساعته و از پیش تعییننشده به خارک میرویم. پیش از آن بارها و بارها در رسانههای خارجی خوانده بودم خارک یکی از اهداف احتمالی رژیم صهیونیستی برای تلافی حمله موشکی ایران به اسرائیل است. داخل هواپیما پرسشی که از اول سفر ذهنم را مشغول کرده بود از پاکنژاد میپرسم. اینکه دلیل حضورش در عسلویه و خارک در بازه کنونی چیست؟ او میگوید: «در این سفر با مشکلاتی که ممکن است این عزیزان داشته باشند آشنا میشویم و درصدد رفع آنها خواهیم بود، اگرچه از گذشته نکاتی مدنظرم بوده و اقدامهایی برای رفع مشکلات انجام شده است، اما تمایل دارم این موضوع را مستقیم از زبان آنها بشنوم تا چالشها برطرف شود. همچنین میخواهم در این روزهای خاص قوت قلبی برای همکارانم و در کنار آنها باشم. این یک بازدید عادی است، ما نگران بحرانهایی که دشمنان انقلاب ایجاد میکنند نیستیم و این سفر برای ما سفری کاری و عادی بهشمار میآید.»
از داخل هواپیما که به جزیره نگاه میکنیم با منظرهای روبهرو میشدیم که نمونه آن را روز قبل در عسلویه هم دیده بودیم! اینجا هم رودخانهای از لولهها در اندازههای مختلف به سمت اسکلهها هدایت شدهاند، در حالی که یک سر آنها به دریا و سر دیگرشان در دامان این خاک گره خورده است. اینجا در جزیره خارک تا چشم کار میکند پیچ و شیر و لوله است، انگار جنگلی بزرگ از آهن با شاخ و برگ از فولاد درست شده است.
خارک شاید نفتیترین جزیره در جهان باشد. اگر تنها چند ساعت در جزیره خارک قدم بزنید تنها تصویر ذهنیتان از این جزیره خطوط لوله بیشمار و ناتمام و بیانتها و مخازن غولپیکر فلزی است که یک میلیون بشکه نفت خام را در دل خود جای میدهند. خارک! این نام را حتی زمانی که هیچ اطلاعی از نفت نداشتم و زیرمجموعههای پرهیبتش را نمیشناختم، شنیده بودم! از روزگاران دور، آن هنگام که ما کودک نوپا بودیم و دشمن در کمین این خاک... از روزگاران دور همراه عبارت شاهرگ حیاتی صادرات ایران یعنی «نفت» نام خارک را هم شنیده بودم.
هواپیما روی باند فرودگاه جزیره خارک مینشیند و همه اوضاع برای بازدید وزیر نفت از تأسیسات خشکی و دریایی جزیره نفتی خارک آماده است.
بلافاصله پس از پیاده شدن از هواپیما، پاکنژاد سوار بر بالگرد راهی دورترین و مرزیترین سکوی نفتی ایران در خلیج فارس یعنی سکوی میدان نفتی مشترک فروزان میشود و از نزدیک در جریان تازهترین وضع تولید و توسعه این میدان مشترک قرار میگیرد.
حضور او در جزیره خارک آن هم در شرایط خاص بینالمللی به گفته کارشناسان یک معنا دارد و آن اهمیت راهبردی این جزیره برای اقتصاد ایران است.
وزیر نفت سرانجام سفر خود را با گفتن خداقوت به کارکنان سکوی میدان مشترک فروزان پایان میدهد و همگی راهی تهران میشویم.
جواد اصغری
نظر شما