به گزارش خبرنگار شانا، هاتف ستاری، سرپرست قراردادهای خارجی مدیریت حقوقی شرکت ملی نفت ایران امروز (سه‌شنبه، دوم اردیبهشت) در نشست تخصصی «معرفی الگوهای قراردادی IPC» در رویداد تحول در سرمایه‌گذاری و توسعه در بالادست نفت و گاز ایران با بیان اینکه در قراردادهای IPC، ریسک و سود قرارداد بین کارفرما و پیمانکار مشترک است، گفت: در مقایسه با قرارداد بیع متقابل، زمان قرارداد طولانی‌تر است و تا ۲۰ سال می‌تواند ادامه داشته باشد، زیرا منافع کارفرما و پیمانکار با هم مشترک است.

وی با اشاره به اینکه تحلیل اقتصادی نشان می‌دهد قرارداد IPC برای سرمایه‌گذاری مهم است، ادامه داد: سال ۱۴۰۲ تغییراتی در این مدل قراردادی انجام شد و حضور سرمایه‌گذاران در این قراردادها در کنار شرکت‌های اکتشاف و تولید مورد پذیرش قرار گرفت.

پرداخت پاداش برای تولید اضافه

امیر صالحی، معاون مدیریت سرمایه‌گذاری شرکت ملی نفت ایران نیز در این نشست با اشاره به اینکه در این مدل قراردادی، پاداشی به ازای اضافه تولید هر واحد محصول (هر بشکه در نفت و هر هزار مترمکعب در گاز) به پیمانکار پرداخت می‌شود، اظهار کرد: اگر بازپرداخت بیشتر از مقدار تعیین شده در قرارداد باشد، مابقی پرداخت به فصل بعد منتقل می‌شود. بر اساس قرارداد IPC تا زمانی که پیمانکار به تولید اولیه نرسد، هیچ پرداختی انجام نمی‌شود. سازمان برنامه و بودجه در اصلاح جدید قراردادی اجازه افزایش سقف پرداخت را برای سال‌های اول افزایش داده است تا بازپرداخت‌ها با تأخیر کمتری باشد.

وی با تأکید بر اینکه این اصلاح برای هر دو طرف دولت و پیمانکار معامله برد - برد است، گفت: با این اقدام، دولت قیمت کمتری پرداخت و پیمانکار نیز زودتر بازپرداخت‌ها را دریافت می‌کند.

اولویت؛ توسعه میدان‌های گازی

محمود قلی‌پور، مدیر هماهنگی قراردادهای بالادستی مدیریت مهندسی و توسعه شرکت ملی نفت ایران نیز در این نشست تخصصی با تأکید بر اینکه این قراردادها خارج از برگزاری مناقصه و در قالب مذاکره واگذار می‌شود، تصریح کرد: تمام ارکان دولت با ما همکاری می‌کنند تا بتوانیم به قرارداد برسیم. برای انتخاب میدان‌ها به‌منظور توسعه در قالب IPC، شرایط کشور مورد توجه است و با توجه به ناترازی گاز اکنون توسعه میدان‌های گازی در اولویت قرار دارد.

وی بیان کرد: در این مدل قراردادی، افزون بر پیشنهاد فنی، پیشنهاد مالی نیز از سرمایه‌گذار دریافت می‌شود.